Revolutionary Road

Volgens de achterflap
Eind jaren vijftig, Amerika floreert. Frank en April Wheeler zijn jong, aantrekkelijk en veelbelovend stel. Ze hebben twee leuke kinderen en wonen in een welvarende buitenwijk ergens in Connecticut. Maar gelukkig, of zelfs maar tevreden zijn ze niet. Frank heeft een saaie kantoorbaan, April treurt om een gefnuikte carrière als actrice. Ze waren toch voorbestemd om anders te zijn, beter? In een uiterste poging aan hun gezapige burgerbestaan te ontsnappen besluiten ze naar Frankrijk te gaan. In Europa zullen hun bijzondere gaven zich wel kunnen ontwikkelen, ver van de oppervlakkige consumptie maatschappij die Amerika in hun ogen is. Maar met ontzetting ziet de lezer toe hoe hun relatie verzandt in eindeloos gekibbel en jaloezie, hoe een drama onafwendbaar lijkt. Yate's verhaal is geestig scherp en genadeloos. Hij schetst een fraai tijdsbeeld maar werpt, zo blijkt ruim veertig jaar na de verschijning, een akelige precieze blik vooruit op de manier waarop we nu leven. De stille wanhoop en gefnuikte dromen van de Wheelers zijn vandaag net zo actueel als in 1961 toen het boek voor het eerst verscheen. 'Revolutionary Road' is een roman die je niet meer loslaat, nooit meer.

Mijn mening
In het voorwoord zegt schrijver Thoma Verbogt dat hij ondanks zijn reis veel dacht aan April en Frank, ook als hij niet zat te lezen. Ik dacht niet zo over hen na maar wel over hun herkenbare trekjes. Trekjes die ik soms in mezelf en in anderen zie.
Soms had ik het gevoel de hoofdpersonen te begrijpen maar soms dacht ik ook van “kleine kinderen”. Ze zijn zo ongelukkig met hun alledaagse leventje dat ze hun eigen ramen inslaan. Ze maken over duizend kleine dingen ruzie en op zo’n moment dacht ik dikwijls: “hé, denk er eens aan dat je niet alleen bent! je hebt ook 2 kleine kinderen.” Zoals zij plotseling beslist van in Frankrijk te gaan wonen! Geen woonst, geen baan, niets….. en daarbij houden ze beiden geen rekening met de kinderen. Geen moment! Op een bepaalt moment durft Frank daar een opmerking over te maken en de hel breekt los. Ze kunnen toch niet héél hun leven stopzetten voor hun kinderen??????
Ik vond die mensen egoïstisch, zelfzuchtig,……alleen hun ding telde. Soms had ik juist daardoor het gevoel dat wat ik dikwijls voor mezelf gedacht heb echt waar is: de mensen worden onverdraagzamer. Alleen hun eigen ding telt en de rest kan barsten. Er is daarbij wel 1 probleem. Het boek is van begin de jaren ’60, ik ben pas in ’70 geboren en mijn gedachten zijn van anno ’90. Zou het dan toch niet zo recent zijn, dat mensen alleen met zichzelf bezig zijn?
Ik vond het ondanks alles een mooi boek. De moeite van het lezen waard.

ISBN 9029556579 Gebonden, 323 pagina's Arbeiderspers februari 2003
Vertaling: Marijke Emeis

© Inge, januari 2005

Reageren? Klik hier!