Richard Yates - Revolutionary Road

[Dettie]

Eind jaren vijftig, Amerika floreert. Frank en April Wheeler zijn jong, aantrekkelijk en veelbelovend stel. Ze hebben twee leuke kinderen en wonen in een welvarende buitenwijk ergens in Connecticut. Maar gelukkig, of zelfs maar tevreden zijn ze niet.

Lees verder...

http://www.leestafel.info/richard-yates

Inge

[lizzy]

Het is een mooi boek. Een tijdsbeeld, ja, maar het gaat zoals Inge zegt nog steeds op.

[jeanette]

Het boek Revolutionay Road heb ik een paar jaar geleden gelezen. Ik vond het boek prachtig! Echt een aanrader!

Onlangs is Revolutionary Road verfilmd.

Kate Winslet en Leonardo Dicaprio spelen April en Frank Wheeler. In de film Titinic speelden beiden ook de hoofdrollen, zij hadden in deze film een liefdesrelatie.

In Revolutionay Road spelen Winslet en DiCaprio een getrouwd stel, die op zoek is naar een manier om de sleur van het dagelijkse leven te ontvluchten.

Best gewaagd om twee keer dezelfde acteurs te casten voor de hoofdrollen!

Of het ligt aan de hoofdrolspelers die deze keer niet overtuigen weet ik niet, maar ik vind de verfilming van Revolutionay Road geen succes...

In dit geval vind ik het boek vele malen beter dan de film en voor mij voegt deze film niets aan het boek toe!

Jeannette

[Dettie]

Let op, het boek zal ineens als een trein gaan verkopen zoals veel boeken die verfilmd zijn.
Ik weet dat ik het gelezen heb als ik Inge's verslag lees (dacht zelfs dat ik er zelf een verslag van gemaakt had) maar veel herinner ik me er niet meer van. Ik denk dat ik twee boeken door elkaar haal. De dingen van Perec en dit boek.
Moet toch eens goed na gaan denken over Revolutionary road.

Dettie

[Marjo]

Nou, gelezen. Niet met onverdeeld genoegen, maar goed, ik heb er geen spijt van.
Wat Inge zegt over het egoïsme. Ik denk inderdaad dat het van alle tijden is, maar het valt nu meer op, omdat we anderen minder nodig hebben om toch alles te krijgen wat we hebben willen.
Aan de andere kant denk ik dat die twee jonge mensen uit het boek niet helemaal sporen. Er wordt verteld over hun problematische achtergrond, zou dat het zijn? Frank wil in ieder geval het onvermogen van April daaraan wijten, en misschien is de toestand met zijn baan ook wel een aanduiding dat hij geen haar beter is.

Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/richard-yates

marjo

[Dettie]

Ik had het boek besteld (2e hands) maar wat me nooit is gebeurd, gebeurde nu wel, ik heb het niet gehad. Er wordt nu uitgezocht hoe het zit en wie weet krijg ik het alsnog, of niet.

Dettie

[Marjo]

En ik dacht dat het veilig was als je het zo bestelde!
Vervelend, maar of je nu zo rouwig moet zijn?? Wel om de centen natuurlijk, maar het boek? Hmm.

[Dettie]

Ja het is voor het eerst na jaaaaaren dat zo'n bestelling mis gaat dus in principe is het ook veilig. En de centen krijg ik denkelijk wel terug.

Dettie

[jeanette]

Aan de andere kant denk ik dat die twee jonge mensen uit het boek niet helemaal sporen.

April en Frank kwamen op mij niet over als ontspoorde mensen, maar als twee jonge mensen die jong getrouwd zijn en al op jonge leeftijd een gezin stichtten. (was April niet al zwanger voor zij trouwden?) Zij voelden zich wel anders dan de burgerlijke mensen in hun omgeving. Heel herkenbaar voor veel mensen!

April is thuis bij de kinderen, Frank heeft oninteressant werk. Een situatie die ook voor veel mensen herkenbaar is. Hun leven zit in een sleur. Dan komt April op het idee om te emigreren; zij wil dan gaan werken en Frank kan over een nieuwe, boeiender baan nadenken of misschien wil hij wel gaan studeren. Door na te denken en te praten over deze opties komt er weer passie in hun leven. Ze beseffen dat je het leven kunt ondergaan of zelf sturing kunt geven aan het leven. Deze kentering in hun dagelijkse leven vind ik prachtig uitgewerkt!

Het televisieprogramma Ik vertrek laat zien dat veel mensen op een gegeven moment iets totaal anders willen in hun leven; ze willen het stuur omgooien. In de meeste gevallen hebben deze mensen, net als April en Frank in het boek, kinderen. De keuze om te emigreren is m.i. meestal een egoistische keuze. Kinderen zitten er echt niet op te wachten om in een klein dorpje op het platteland, ver weg van school en andere kinderen, te gaan wonen.

Wat mij betreft is de problematiek in de roman tijdloos.

Jeannette

[Dettie]

Hoi jeannette,

Ja als je jouw bericht leest dan lijkt het probleem tijdloos.
Het is zo jammer dat ik de inhoud van het boek niet meer precies weet.
Er staat me iets bij dat ik dacht dit is wel heel extreem maar ik weet niet of ik twee boeken door elkaar haal. "De dingen" van Perec ging ook over dromen, vol plannen zitten en in een sleur terecht komen.

(Even tussendoor:
Emigreren heeft me wel altijd gefascineerd, hoe kom je tot zo'n beslissing, staat het water je zo hoog aan de lippen, word je daas van alle regeltjes in Nederland enz.
Maar inderdaad voor kinderen is het een ramp, hoewel de beslissing om te emigreren meestal juist voor de kinderen genomen wordt dacht ik en niet vanuit egoïstisch standpunt. Het is toch vaker vanwege schoner land, meer ruimte en zo, toch? )

Maar of je emigreert of niet... je schrijft heel mooi "Ze beseffen dat je het leven kunt ondergaan of zelf sturing kunt geven aan het leven"
Was dat in dit boek zo? Dát weet ik nou juist niet meer, vervelend genoeg.

dettie

[jeanette]

"Ze beseffen dat je het leven kunt ondergaan of zelf sturing kunt geven aan het leven"
Was dat in dit boek zo?

April en Frank waren van plan hun leven een andere wendig te geven, alleen .... toen kwam er van alles tussen.


Ik noem de keuze van de ouders om te emigreren in deze tijd vooral egoistisch. Inderdaad voeren ouders vaak als argument aan om te emigreren: we willen een betere toekomst voor onze kinderen. Maar m.i. gaat het vaak om de dromen en idealen van de ouders. De ouders willen nog één keer opnieuw beginnen, ze willen niet meer in loondienst werken, willen geen baas meer boven hen, willen niet meer in de file staan, willen minder stress, en willen in een landelijke omgeving wonen.

Maar de kinderen worden uit hun vertrouwde omgeving geplukt, krijgen te maken met een ander onderwijssysteem (vaak op een plattelandsschooltje) en hebben meestal minder speelkameraadjes in de directe woonomgeving. Vaak gaat men wonen in een vergrijsd dorp; een dorp met vooral oudere mensen omdat de jongeren uit dat dorp op zoek naar werk en vertier weggetrokken zijn. De ouders hebben in ieder geval de eerste tijd weinig tijd voor hun kinderen omdat zij een nieuw leven op moeten bouwen.

Maar natuurlijk zijn er ook idealistische ouders met niet-egoistische bedoelingen.

Eigenlijk zou er een programma 'Tien jaar na ons vertrek' gemaakt moeten worden!

Jeannette

[Dettie]

Eigenlijk zou er een programma 'Tien jaar na ons vertrek' gemaakt moeten worden!

Ja! Dat zou wat zijn! Er is op Engeland een programma (7-up) dat om de 7 jaar dezelfde mensen filmt. Is erg bijzonder, Het is nu al de 4e of 5e keer geweest. Zeg dat ze toen het begon 7 waren... dan ze je ze als 14 jarigen, dan als 21 enz.
Je ziet jonge jongetjes en meisjes hun dromen en plannen vertellen en dan zie je ook wat er van uitgekomen is, hoe hun leven verlopen is met alle ups en downs.

Maar ik wijk erg af van het boek nu. Kreeg vandaag het bericht dat ik m'n geld terugkrijg. Dus... ga ik het opnieuw bestellen
Ik kom dus nog op dit boek terug.

Dettie

[Marjo]

Zeker als je de inhoud zo kort samengevat, dan klinkt het of het een normaal stel is. Maar door al het gepsychologiseer kreeg ik de indruk dat ze niet helemaal normaal denken (wat is normaal? Ik weet het niet, maar toch..)
Ik zeg niet dat ze ontspoord zijn, maar dat ze niet sporen. Net iets anders vind ik.

Dat emigreren is in mijn ogen een noodsprong van April. Ze weet niet hoe ze haar leven op rails moet krijgen en verzint dan zoiets. Ze denkt er niet bij na, nee, zeker niet aan de kinderen!! Wat Frank echter doet vind ik onbegrijpelijk en onvergeeflijk: hij gaat er in mee maar intussen maakt hij snode plannetjes om het te blokkeren.
Als je zo met elkaar omgaat, spoor je dan??

[Renate]

Ik ben het boek momenteel aan het lezen. Ik kan Frank niet bijzonder sympathiek vinden. Beide hoofdpersonen lijken te menen dat ze voor iets beters voorbestemd zijn. Je zou het misschien kunnen zien als een eigen versie van 'The American dream', al zoekt April de oplossing dan in Europa. Men leeft min of meer in de illusie dat het leven maakbaar is en dat je alles kunt worden wat je wilt, als je maar hard genoeg wilt.

[Renate]

Ik heb het boek inmiddels uit. Eerlijk gezegd heb ik niet het idee dat de hoofdpersonen niet helemaal sporen. De enige die in zekere zin niet helemaal spoort is April, die de neiging heeft haar vader achteraf nogal te idealiseren, omdat hij zo onconventioneel was en misschien als een levensgenieter beschouwd zou kunnen worden. Overigens wel een egoïstische levensgenieter. Het is vooral haar idee dat ze anders zijn dan hun omgeving. Frank gaat daar misschien in het begin wel wat te veel in mee, maar de bom lijkt in zekere zin te barsten op het moment dat Frank eigenlijk geen zin meer heeft om mee te gaan in Aprils plannen. Dan ontdekt April dat hij misschien minder interessant is dan zij denkt. Misschien is dat maar goed ook, want ik heb de indruk dat ze met name haar vader en zijn levensstijl idealiseert en dat misschien ook in Frank hoopt te zien. Het loopt zeer tragisch af, als April besluit haar zwangerschap af te breken.