Meneer Kandinsky was een schilder
Daan Remmerts de Vries

Meneer Kandinsky was een schilder. Op een dag ontsnapte er uit een schilderij waar hij mee bezig was een blauw paardje (verwijzing naar “de blauwe ruiter”, de kunstgroep die Kandinsky mede oprichtte). Niemand ziet het blauwe paardje, behalve meneer Kandinsky, en het huppelt overal met hem mee. Door het paardje ziet en denkt hij in kleuren. Bij de bakker besteld hij “rood” in plaats van brood, en in de schoenwinkel “groene”, in plaats van schoenen. Al die versprekingen kwamen door het blauw paardje want die fluisterde almaar in zijn oor dat hij goed om zich heen moest kijken, en dat álles, álles zijn eigen heel speciale kleur heeft.

“Meneer Kandinsky had tot nog toe keurig geschilderd zoals hij dacht dat het hoorde. Maar nu zei het paardje; “Je mag zo’n huis ook best eens rood maken! Of paars, of scheef, of kleiner, of groter. Je mag best laten zien wat je bij zo’n huis voelt!”

Dus begon meneer Kandinsky landschappen te maken met rood en paars en met strepen en velden die lieten zien wat hij erbij voelde. Alles was kleuriger en vreemder dan hem ooit was opgevallen. En het blauwe paardje werd groter en groter en fluisterde harder en harder. Meneer Kandisky vond het prachtig, maar de mensen vonden het niet mooi, die waren kwaad. Zij vonden dat hij gewoon moest schilderen wat hij zag, en niet wat hij voelde. Meneer Kandinsky schrok van al die boze mensen, en het paardje sloeg op de vlucht.
Daarna lukte het schilderen niet meer. De doeken bleven leeg. Tot hij op een dag een stoomtrein langs hoorde komen, toeterend en rommelend. Hij begon weer te schilderen, en nu ging hij schilderen wat hij hóórde. Hij werd er erg blij van, erg eenzaam ook, want ook dit begrepen de mensen niet. Maar in het boek loopt dat gelukkig goed af omdat hij op het laatst zelf een deel wordt van zijn schilderij. Samen met het teruggekeerde blauwe paardje.

Ik vind het geweldig, abstracte kunst zó eenvoudig en begrijpelijk uitleggen aan kinderen... niet schilderen wat je exact ziet maar wat je voelt of hoort. Zo simpel is het eigenlijk. Als je het boek leest is het volkomen logisch. En erg raar dat al die gewone mensen daar niets van begrijpen en nog boos worden ook omdat hij niet schildert hoe het hoort. Het verhaal deugt aan alle kanten, en als je dan weet dat Daan Remmerts de Vries het niet alleen schreef maar ook de geweldige illustraties maakte kun je niet anders dan concluderen dat dit een aanrader is.
Het boek is gemaakt in samenwerking met het Gemeentemuseum in Den Haag en al bezig aan zijn vierde druk, dus zegt niet dat de hedendaagse jeugd geen belangstelling heeft voor kunst.

ISBN 9789025856243 Hardcover 32 pagina's | Leopold B.V. | februari 2010 Vanaf ca. 4 jaar.
Uitg. in samenw. met Gemeentemuseum Den Haag.

© Willeke, 17 maart 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER