Tommy Wieringa

http://www.tommywieringa.nl

alt De dood van Murat Idrissi
Tommy Wieringa

Ilham en Thouraya, twee Nederlandse meisjes van Marokkaanse afkomst, zijn op vakantie geweest in Marokko. Vanwege een auto-ongeluk zijn ze berooid, en mede daardoor vallen ze voor de gladde praatjes van een eveneens Nederlands-Marokkaanse jongeman die ze in het uitgaansleven hebben leren kennen. Ze laten zich overhalen om op de terugreis naar Nederland een verstekeling mee te nemen. Murat Idrissi verstopt zich in de ruimte die bedoeld is voor het reservewiel. Hij is klein, hij past precies.

Toch blijkt hij overleden als de drie jongeren aankomen in Spanje. De jongen gaat er onmiddellijk vandoor. Met het geld dat hij als voorschot gekregen had van Murats familie. De meisjes weten niet wat ze moeten doen. Ze hebben een volle tank maar daar halen ze Rotterdam niet mee. Ze zijn berooid, hebben zelfs geen geld voor een fatsoenlijke maaltijd. En die jongen achter in de bak, daar moeten ze een oplossing voor vinden...
Een roadtrip volgt, met een gruwelijke, maar onontkoombare ontknoping.

De dood van Murat Idrissi is een klein maar heftig verhaal over een gelukszoeker die zijn doel niet haalt. En over twee meisjes die hun vracht kwijt moeten, ergens in Spanje, ergens in de woestijn, ergens langs de weg.

Het boek is gebaseerd op feiten die helaas aan de orde van de dag zijn: Velen zoeken hun geluk in Noord Europa. En een groot deel daarvan zal de oversteek niet eens halen. Murat staat model voor deze slachtoffers. Tommy Wieringa kwam dit verhaal tegen in Spanje, en besloot hier aandacht aan te besteden. Natuurlijk had het een roman van ‘normale’ omvang kunnen worden, en hadden de karakters van de meisjes of van Murat zelf dieper uitgewerkt kunnen worden. Wieringa heeft er voor gekozen het verhaal klein te houden, zodat het onpersoonlijker is, maar tegelijk indringender, omdat er zo veel Murats zijn. Omdat zovelen omkomen in hun zoektocht naar een beter leven.

Zoals we dat kennen van Wieringa heeft hij ook in dit geval zelf de reis gemaakt die Murat gemaakt zou kunnen hebben. Het is een reis door een doods en dor land. De keuze voor twee Marokkaanse meisjes is een manier om te kunnen vertellen hoe ontheemd bijvoorbeeld de Marokkanen zijn: in Nederland altijd gezien als buitenlanders, terwijl zij in Marokko juist toeristen zijn.

ISBN 9789048836864| hardcover | 128 pagina's | Uitgeverij Hollands Diep | maart 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt Een mooie jonge vrouw
Tommy Wieringa

‘Dus om de pijn van de kip te kunnen navoelen, moet je die zelf ervaren hebben... wat is dan kippenpijn volgens jou?’
‘Angst en verwarring,’ zei ze onmiddellijk.

Edward is als microbioloog succesvol, maar de vrouw ontbreekt nog in zijn leven, en hij nadert de vijftig. Nou ja, dat duurt nog acht jaar, maar hij voelt zich verouderen, het weegt hem zwaar.
Als zijn oog valt op die ‘mooie jonge vrouw’, weet hij: haar moet hij hebben.
Het lukt hem, Ruth Walta bezwijkt voor zijn charmes. Behalve jong en mooi is zij ook succesvol als sociologe maar daar wordt in het verhaal niet veel aandacht aan geschonken.

Het vertelperspectief is Edward. Het leeftijdverschil is veertien jaar, hetgeen een steeds grotere last wordt voor Edward.
In plaats van zich jonger te voelen door de aanwezigheid van een levenslustige jonge meid en haar vriendinnen, voelt hij zijn leeftijd als een molensteen om zijn nek hangen. Ook de kritiek die Ruth heeft op zijn werk en daarbij horende voordelen stoort hem. Zij keurt de congressen waar de deelnemers zich aan allerlei luxe te buiten gaan, af en wil na die ene keer niet meer mee. Hij begrijpt het niet: het hoort er toch bij?
En de dierenproeven waar hij zich mee bezig houdt: dieren voelen ook pijn, beweert zij. Welnee, zegt hij, maar de twijfel is gezaaid.
Als er een zoon geboren wordt, verzandt hun huwelijk, en zij geeft hem de schuld. Of hij dat ook is kan buiten beschouwing blijven: Edward voèlt zich schuldig, dus is hij het.

Het is het verhaal van een generatieconflict : de oudere persoon is in een andere tijd opgegroeid dan de jongere. Dat had best goed kunnen gaan, maar het lijkt alsof ze niet kunnen communiceren: ze begrijpen elkaar niet.
Angst voor de ouderdom, verwarring om wat de jonge vrouw hem brengt, als er iets is wat Edward goed moet kunnen invoelen is het wel angst en verwarring.

Zoals wel vaker bij een goed boekenweekgeschenk het geval is, vind ik het jammer dat er maar 93 pagina’s zijn. Wieringa vertelt een compleet verhaal, maar omdat hij beknopt moet vertellen, is iedere zin je aandacht waard. Dat is vermoeiend, eigenlijk niet geschikt voor een rumoerige treinreis - zelfs al beval de conducteur het aan - ‘nee, nee, niet zelf gelezen, maar dat zeiden andere reizigers’.
Het is een verhaal dat je moet savoureren, er staat zoveel in.
In onderstaand stukje proef je dit: kort, ieder woord heeft betekenis, waarbij het geheel meer is dan de som der delen. Prachtig geschreven!

‘Hij voelde zich goed bij haar. Hij begreep waarom. Hij kon het uitleggen, het was schitterend in zijn eenvoud. Het ging over die weeffout in zijn bestaan, zijn huwelijk. De voortdurende krenking die zijn leeftijd was. Zijn krakende knieën. De barsten die zonder aankondiging in zijn gezicht sprongen en hoe zelfs zijn hersenen uitzakten. De smet van de ouderdom. Zo verstond hij zijn huwelijk, als een tragische onevenwichtigheid. Een die niet kon worden hersteld.‘

Een boekenweekgeschenk is meestal niet een boek dat je nog eens leest: dit wel.

Tommy Wieringa schreef onder andere de romans ‘Alles over Tristan’ (Halewijnprijs, 2002), ‘Joe Speedboot’ (F. Bordewijkprijs, 2006) en ‘Caesarion’ (mei 2009). Zijn reisverhalen werden gebundeld in Ik was nooit in Isfahaan (2006). In 2007 verscheen ‘De dynamica van begeerte’. Op 4 oktober 2012 verscheen zijn nieuwe roman’ Dit zijn de namen’

ISBN 9789059652347 |hardcover |93 pagina's |Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek |maart 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt Dit zijn de namen
Tommy Wieringa

‘Toch bezorgden de ontdekkingen over zijn afkomst hem ontegenzeggelijk gevoelens, die op geluk leken; of misschien was opwinding een beter woord, een gespannen verwachting. Alsof er iets te beginnen stond. Een sensatie die hij zich uit zijn kindertijd herinnerde. Alleen kon hij met geen mogelijkheid bedenken wàt er dan te gebeuren stond. Hij was een Jood, dat was alles. Het veranderde niets en loste niets op. Hij zou er zeker geen verwachtingen over koesteren. Hij zou het natuurlijke volgen, zonder iets aan het leven te willen toevoegen.'

Pontus Beg is commissaris van politie in Michailopol, een fictieve stad ergens in het onmetelijke Oosten. Hij vindt zichzelf wel eerlijk man, maar smeergeld neemt hij rustig aan. Het leven is zo leuk niet immers, hij is maar alleen en nogal droefgeestig; en lust graag een borrel.
Graag zou hij zijn leven veranderen, en hij ziet een kans als hij ontdekt dat hij misschien van joodse origine is. Zijn moeder zong altijd een liedje dat jiddisch geweest moet zijn. Als Beg ontdekt dat er in de stad nog maar één jood is, en nog wel de rabbijn, bezoekt hij deze man steeds vaker: hij zou wel joods willen worden.
Intussen nadert vanuit de woestijn een groep mensen, al zijn ze tegen de tijd dat ze aankomen nauwelijks meer als zodanig herkenbaar. Skeletten zijn het, ontzettend smerig. Ze lijken niet te willen praten over wat hen overkomen is. Als er een hoofd ontdekt wordt in hun bagage, betekent dat ze behandeld worden als misdadigers. Pontus Beg is degene die gaat verhoren.
De lezer heeft deze groep mensen gevolgd. Hun verhaal kwam om en om met dat van Beg.
Die ziet overeenkomsten met het Joodse volk, en sympathiseert met hen. Maar ze hebben wel een moord gepleegd, en die moet opgelost worden. Dat vormt de plot van het verhaal.

‘Dit zijn de namen’ zijn de eerste woorden uit het bijbelboek ‘Exodus’. Zo staat de tocht van de groep ontheemden voor de uittocht van het joodse volk. Ook zij zoeken naar een zin van het leven, naar een waarheid. Op zoek naar een geloof, net als Beg. Geloven is horen bij anderen, het geeft houvast in een eenzaam bestaan.
Zo is godsdienst ontstaan, zegt Wieringa. En er zijn eigenlijk geen verschillen tussen godsdiensten; verschillen berusten op mensenwerk.
De sfeer is somber, de taal wat plechtig, maar het is een mooie roman die genoeg stof tot nadenken geeft.

ISBN 9789023472698 | Paperback |276 pagina's | De Bezige Bij | oktober 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

literatuur Caesarion

Verval. Mislukking en verval. Dat is de nieuwe roman van Tommy Wieringa in het kort. Het verhaal wordt verteld als een terugblik.

Ludwig Unger vertelt zijn levensgeschiedenis aan een vrouw die hij heeft ontmoet in de bar. Ze bevinden zich aan de kust van Oost-Engeland, waar Ludwig het grootste deel van zijn jeugd heeft doorgebracht, en waar nu een man begraven zal worden. Dan verwacht je dat die man een belangrijke rol in Ludwigs leven zal spelen, maar dat komt dan niet echt uit de verf.

Ludwig is barpianist. Hij lijkt gewaardeerd te worden, maar zelf vindt hij zijn leven niet echt geslaagd. Niet dat hij de neiging heeft er iets aan te veranderen. Die indruk krijg je tenminste niet. Hij vertelt...
Ludwig is de zoon van twee beroemdheden, al is hij zich daar nauwelijks van bewust. Pas laat ontdekt hij dat zijn moeder een louche filmdiva was, en dat zijn vader zwarte kunst maakt. Hij is geboren in Alexandrië, vanwaar zijn vader na een paar jaar zonder iets te laten weten nooit meer terugkwam. Zijn moeder verliet Alexandrië, verbleef even in Nederland (zij was een Groningse van geboorte) en daarna trokken ze naar Engeland. Daar vond ze een huis boven op een klif aan de oostkust. Maar ze wist dat er een einde aan zou komen: de klif was aan het afbrokkelen. Toen het huis verdwenen was, ging zijn moeder op zoek naar een nieuw bestaan, en ze liet haar zoon achter. 'Jij hebt niemand nodig', zei ze. En vanaf dat moment is Ludwig lang alleen, hij zwerft rond over de wereld. Hij zoekt de liefde, maar als hij die gevonden lijkt te hebben, moet hij een keuze maken. Hij kan zijn afkomst niet verloochenen, maar wil het ook niet.

In dit boek is alles en iedereen in een of andere vorm van verval. Alles mislukt op den duur, familiebanden blijken niet te bestaan. Liefde overwint hier zeker niet alles. Niets is duurzaam en zelfs de konijnen lijden aan myxomatose.
Maar het verhaal is toch niet somber, en dat ligt waarschijnlijk aan de snelle stijl, veel korte zinnen, soms staccato. Ergens wringt iets, de manier van vertellen past niet helemaal bij hetgeen verteld wordt. En ik vind dat het boek korter had gemogen. Na het verhaal over de moeder was het klaar. Het verhaal van de moeder had zelfs al flink ingekort mogen worden, het deed te veel denken aan Millecam-kritiek. Daar begint de irritatie dus al, en dan moeten we de vader nog vinden.
Hm, leest vlot genoeg, maar ik ben er niet kapot van.

ISBN 9789023429975 | Paperback | 365 pagina's | De Bezige Bij | mei 2009

Lees de reacties op het forum, klik HIER

Joe Speedboot

Fransje Hermans ligt na een bizar ongeluk in een coma vigil, en hoort tijdens zijn ziekbed voor het eerst van een nieuwkomer in het dorp. De manier waarop deze Joe Speedboot zijn intrede doet, is eveneens bizar. Fransje en Joe moéten wel maatjes worden..
Als Fransje zover hersteld is dat hij zich in een rolstoel kan redden, ('ik, Fransje Hermans, één funktionele arm met veertig kilo lam vlees eraan") ontmoet hij Joe Speedboot, de jongen die het dorp op stelten heeft gezet.

Weer op school zit Fransje in de klas bij Joe Speedboot, en bij Christof, de zoon van de belangrijkste familie in het dorp. Deze jongens worden vrienden en zij accepteren Fransje als hij in zijn rolstoel achter hen aankomt.
Later voegt Engel zich bij het groepje, dat tot en met het eindexamen bij elkaar blijft. Ze doen de typische jongensdingen, en als er een nieuw meisje (PJ) in de klas komt, worden zij allemaal, behalve Joe S. verliefd.
Intussen gaat de moeder van Joe S. op reis op komt terug met een Egyptenaar; Joe vliegt in zijn vliegtuig over de tuin van mevr. Eilander; het dorp wordt bedreigd door de komst van een autosnelweg; dit en nog meer wordt gezien en waargenomen door Fransje, die alles opschrijft. Hij wordt de dorpskronieker.

"en alles staat erin, tenminste, als het zich in mijn buurt heeft afgespeeld of ik er via-via van gehoord heb. Als jij bijvoorbeeld vandaag zou langskomen zou ik dat opschrijven. Zo van: die en die gezien, zus en zo laat op deze en deze dag. En als iets aan je me was opgevallen, dat je rare oren hebt of een mooie neus, dan zou ik dat ook opschrijven. Maar ook andere dingen, hoe de herfstregens bijvoorbeeld het blond uit onze haren spoelen, waar het donkere winterhaar onder te voorschijn komt, en over de rivier die door onze levens stroomt zoals de grote bloedsomloop door ons lichaam."

Daarbij is het boek van Miyamoto Musashi zijn grote voorbeeld. Het boek van de Vijf Ringen, Go Rin No Sho, is zijn lijfboek geworden. Daarin staat dat de weg van de samoerai tweeledig is: de weg van het zwaard en die van het penseel. Het opschrijven is voor Fransje de weg van het penseel, en als Joe Speedboot hem jaren later overhaalt om mee te doen met wedstrijden armworstelen, begint de weg van het zwaard. Musashi noemt niet de derde weg: de liefde. Bij Fransje speelt die geen rol, denkt hij:

"dromen mag maar denk niet dat je iets te verwachten hebt., Ik DROOM de kleur van mijn liefde voor PJ, het verbijsterend oranje van een zon die opgaat. Dit zal ik haar niet kunnen zeggen. Dit is volkomen kut. Ik bedoel, ik had net zo goed dood of een Chinees uit Wuhan kunnen zijn, zo raakt mijn bestaan nergens aan het hare. Soms lijkt het of ik ga huilen maar dat is onzin, ik zal van steen worden. Werk daaraan. Je moet veel oefenen zegt meester Musashi. Niet PJ-dingen denken. Dat verzwakt. Veel oefenen. Verstenen. Dat is mijn strategie."

Maar hij vergist zich: de liefde speelt nog een grote rol, in hun aller levens.

Dit is een boek dat het herlezen waard is. De overpeinzingen van Fransje, zijn diepzinnige waarnemingen zijn fantastisch. Is het wel Joe Speedboot die alles zo anders, zo magisch maakt? Is het niet eigenlijk Fransje zelf? Het is een ontroerend boek, het is komisch en het is spannend. En het is filosofisch en psychologisch. Wat wil je nog meer?

ISBN 9023414330 Ingenaaid, 316 pagina's Verschenen: januari 2005 Gewicht: 432 gram Formaat: 216 x 135 x 29 mm De Bezige Bij

Reageren? Klik hier!

Joe Speedboot

Zeer terecht dat Tommy Wieringa een actie is gaan voeren om dit boek in de boekwinkels te krijgen. Het is een heerlijk verhaal.

Fransje woont in het dorp Lomark, een plaatsje waar zelden iets gebeurt, het leven kabbelt daar voort en generatie op genreatie blijft vlak bij het ouderlijk huis wonen. Fransje is een jongen die na een ongeluk "moet je maar niet in het gras gaan liggen als ze aan het maaien zijn" in een rolstoel terecht is gekomen. Hij kan niet praten en kan alleen één arm goed gebruiken. Fransje noteert alle gebeurtenissen die in het dorp plaatsvinden, zo ook de komst van Joe Speedboot met zijn moeder en zus. vanaf die tijd wordt het slaperige dorpje levendiger. Joe heeft een uitstraling die iedereen aanzet tot actie. In zijn schrift schrijft Fransje:

"Hij was niet zozeer een buitengewone jongen, hij was een kracht die vrijkwam. Je had verwachtingsvolle tintelingen in zijn buurt - er was een energie die vorm aannam in zijn handen, in een los verband toverde hij bommen, racebrommers en vliegtuigen tevoorschijn en jongleerde ermee als een lichtzinnige tovenaar. Ik had nog nooit iemand ontmoet bij wie het idee zo vanzelfsprekend leidde tot uitvoering, op wie angst en conventies zo weinig greep hadden."
En: "Joe Speedboot is geboren met een verkeerde naam. Hij was een jaar of tien toen hij besloot dat hij die naam, die naam als een klompvoet, zou afleggen."

Joe accepteert Fransje als zijnde een mens zonder handicap zoals hij iedereen accepteert zoals ze zijn.
Joe zit dus vol plannen en weet ze ook te verwezenlijken. Op een dag heeft hij weer wat nieuws bedacht. Fransje moet alles uit zijn ene goede arm halen wat er in zit! Trainingen en gewichtheffen maken Fransjes arm zo dik en breed als een dijbeen. Joe weet zelfs een manier te vinden waardoor Fransje geld kan verdienen met zijn kracht.
Fransje is nu niet langer degene die erbij zit maar is werkelijk actief, het gaat om hém. Fransje krijgt eigenwaarde, voelt zich geweldig en leert Joe, doordat deze hem overal naar toe brengt, beter kennen wat hem af en toe verbijsterd maar ook enorm plezier doet. Ook PJ, het mooiste meisje van het dorp, waar Fransje enorm verliefd op is ziet Fransje. Ze práát met hem, tot verlegenheid en plezier van Fransje!
Nadat Joe weggegaan is uit Lomark blijft de melancholie hangen. Fransje kijkt met weemoed, plezier en liefde terug naar die tijd.

Het verhaal pakt je beet en laat je niet meer los tot de laatste bladzijde. Bij alle plannen van Joe denk je, nee dit lukt hem niet... of toch? Alles straalt een positiviteit en energie uit. Fransje is de verteller en Wieringa weet hem zeer goed neer te zetten. Bij sommige situaties zit je met een brede grijns te lezen. Joe is de man die mensen vooruit helpt, dit alles met een nonchalance die heerlijk is. Door een paar woorden, een paar ideeën hardop uit te spreken gaan mensen geloven in zichzelf.
Het verhaal is heel beeldend, je ziet alles voor je en het is ook niet verwonderlijk dat dit boek verfilmd gaat worden. Bij het lezen zag ik alles al levendig voor me. Als je zin hebt in een prettig boek, waarbij na het lezen een vrolijk gevoel achterblijft dan zou ik dit boek zeker lezen!

Paperback Uitgever: De Bezige Bij 316 bladzijden ISBN 90 234 1433 0

Reageren? Klik hier!

Alles over Tristan

Tristan is een dichter die na twee veelgeprezen dichtbundels op vrij raadselachtige wijze verdwenen is.
Nog geen twintig jaar na zijn vermoedelijke dood wordt er een plein naar hem vernoemd, en op dat plein wordt een borstbeeld geplaatst. Tijd voor een officiële biografie. Professor Reyer, een bewonderaar van de dichter zou eigenlijk de aangewezen persoon voor het schrijven van de biografie geweest zijn, maar hij is verdronken in een ondiepe beek.
Nu valt de eer ten deel aan de ik-persoon, die student was bij Reyer, eveneens bewonderaar van Tristan.

De eerste gang is naar Mercedal, de plaats waar Viktor Tristan geboren en getogen is. Hij had één zus, Inez, en tot zijn veertiende was hij een veelbelovende leerling, de trots van zijn ouders en zijn leraren. Als puber veranderde hij, hij onderzocht niet meer de boeken, maar het leven.
De ik-persoon volgt de sporen van eerdere biografen, en ontdekt dat zijn professor een geheim ontdekt had. Zou dat hem zijn leven gekost hebben? Hij bezoekt het klooster waar Inez ingegaan is, en gaat naar het afgelegen eiland waar Viktor zijn laatste levensjaren sleet. Intussen ontmoet hij ook Mariam, de vrouw van zijn leven.

Al deze gebeurtenissen blijken met elkaar verweven. Een vrij spannende ontknoping volgt. Het is maar een klein boekje, twee uurtjes en het is uit. Dat komt ook omdat je door wil lezen!
Ik ben nu heel benieuwd naar dat boek van Tommy Wieringa over Joe Speedboot...

Uitgever Bezige Bij, De ISBN 9023400275 Verschijningsdatum 4/2002 Bindwijze Paperback Aantal pagina's 160 blz.

Reageren? Klik hier!

Alles over Tristan

Na met veel plezier Joe Speedboot te hebben gelezen was ik erg benieuwd naar dit boek. En eigenlijk vind ik dit nog beter! Joe Speedboot is een lekker boek, vrolijk, er vinden nogal wat gebeurtenissen plaats die om te lachen zijn. Dit boek, Wieringa's derde roman, is serieuzer maar erg goed geschreven. Je wordt constant verrast door de gebeurtenissen in het verhaal.

Het hele verhaal wordt verteld door biograaf Jakob Keller, tevens de ik-figuur, die het levensverhaal van de twintig jaar geleden overleden dichter Viktor Tristan zal schrijven. Daarmee zal hij het werk van zijn docent prof. Reyer af maken. Deze is tijdens zijn onderzoek verdronken zonder al te veel gegevens over Viktor achter te laten.
Er is weinig bekend over Viktor. Het wordt voor Jakob dan ook een hele zoektocht om meer over hem te weten te komen.
Hij reist af naar Mercedal, de geboorteplaats van Victor. Tijdens zijn research in de universiteitsbibliotheek ziet hij een aantrekkelijke bibliothecarresse, Miriam, waar hij uiteindelijk een verhouding mee krijgt. Jakob is voor het eerst werkelijk verliefd.

In Mercedal ontmoet Jakob de neef van Viktor, Alessio Tristan, die een hekel aan Viktor had. Viktor was altijd op zoek naar uitersten, was nergens bang voor en was een kil mens volgens Alessio.
Verder probeert Jakob informatie los te peuteren bij de weduwe van prof. Reyes. Deze wordt echter woedend als Jakob de reden van zijn komst verteld. Veel wijzer wordt hij daar dus niet van.
Ook notaris Fortes is weinig toeschietelijk. Deze zou veel kunnen vertellen over de familie van Tristan, maar hij weigert wat te vertellen. .
Het enige dat Jakob te weten komt is dat Viktor een briljante, volgzame leerling was die zijn omgeving nauwelijks leek op te merken. Rond zijn 14e jaar verandert hij echter enorm en niemand begrijpt eigenlijk deze verandering. Victor gaat erop uit, heeft één vriend, en ontdekt de buitenwereld. Viktor had een zus, Ines, (doopnaam Lucia) die het klooster in gegaan is en zeventien jaar geleden een natuurlijke dood is gestorven. Viktor zelf heeft zijn laatste jaren op het afgelegen eiland Lago gesleten en is op een raadselachtige wijze om het leven gekomen.
Hoe meer Jakob speurt en zoekt, hoe meer vragen naar boven komen. Hij reist naar het klooster waar Ines vermoedelijk verbleef en naar het eiland Lago. Daar hoort hij zaken die hem voor enorme dilemma's stellen. Alles blijkt heel anders dan aanvankelijk verondersteld werd... en waar is Miriam gebleven?

Het verhaal is spannend en verrassend. Wieringa weet steeds een nieuw element toe te voegen zodat je geboeid en nieuwsgierig naar de verdere verloop van het verhaal blijft. Er zitten veel symbolische elementen in die ik hier niet kan vertellen omdat dan teveel over de inhoud van het verhaal verraden zou worden.

Tommy Wieringa ontving voor deze roman de Halewijnprijs 2002. Alles over Tristan is ook genomineerd geweest voor de longlist van de AKO Literatuurprijs 2002.

ISBN: 9023400275 | Paperback | 160 Pagina's | De Bezige Bij | 2002

Reageren? Klik hier!

Boekenarchief W-X-Y-Z

Tommy Wieringa