De verschrikkelijke jaren tachtig
Tim Kamps

In het eerste hoofdstuk staat:

Dit verhaal is echt gebeurd, hoewel sommige dingen wel net iets anders gingen, maar als ik de dingen zou opschrijven zoals het echt ging, dan geloof je het niet. Ik moet het hier en daar aanpassen, omdat je anders denkt dat ik het verzin. In het echt was het dus eigenlijk nog veel gekker.

Tim Kamps, bij velen bekend als cabaretier, is geboren in 1977. Zijn bewuste jeugd speelde zich af in de jaren tachtig. Of die echt verschrikkelijk waren? Lees Tims verhaal en je weet wat zich afspeelde in de grote stad.

Voor een kind dat er midden in zit, kan het haast niet anders zijn, dan dat het zo hoort. Maar Tim wordt ouder, en begint langzaam te beseffen dat het niet normaal is zoals hij opgroeit. Als kind kon hij er weinig aan doen, zijn moeder die zich over hem had moeten ontfermen was meer met zichzelf bezig dan met haar zoon. Acht jaar is hij als zijn verhaal begint, een leeftijd waarop een kind zich bewust wordt van de wereld om hem heen.

Hij en zijn moeder woonden in een leefgroep, een commune in Rotterdam. Zij is manisch-depressief, zegt ze. En lesbisch. Hetgeen haar niet verhindert het bed te delen met de leider van de groep, Bert. De woongroep lijkt meer een harem van deze man, die de boel nogal dictatoriaal bestiert.
Tims enige vriend is Donnie, die ook met zijn moeder in de groep woont. Bert zou zijn vader zijn. Het lijkt er later inderdaad steeds meer op: Donnie begint dezelfde trekjes te vertonen.

‘Donnie en ik zitten achter de bar in café Dot. We drinken stiekem bier. Het is heel druk. Kayleigh, een ex-vriendin van mijn moeder, is overleden aan een overdosis heroïne. In de jaren tachtig gaat er voor mijn gevoel bijna elke week wel een lesbische vrouw dood aan een ziekte die ik niet ken of aan zelfmoord of aan drugs. En mijn moeder kent ze allemaal.’

De jaren zeventig worden benoemd als zijnde de tijd van vrije seks, en drugs, maar in Rotterdam ging dat langer door. De kinderen werden nauwelijks opgevoed, zij werden zonder pardon blootgesteld aan het leven dat de volwassenen leidden. De juf van school ziet wel dat de kinderen er niet goed uit zien - wat wil je met een dieet van frites! -  maar in plaats van in te grijpen doet ze gewoon mee!

Later komt de kinderbescherming toch aan de deur, al duurt het even voor zij echt wat kunnen doen.
In de tussentijd komt Donnie met het plan om weg te lopen. Naar België, want daar is de mayo lekkerder. Maar dat is niet zo eenvoudig als je acht jaar bent…

Het verhaal wordt verteld als terugblik, maar er is wel geprobeerd om de gedachtegang van een jong kind weer te geven. Dat lukt doordat er een eenvoudige taal met korte zinnen gebruikt wordt.
Als lezer ben je verbijsterd: kan een kind zo leven? Blijkbaar wel. Het is een bizar verhaal, dat op een nogal onderkoelde manier verteld wordt. Het kind weet immers niet beter dan dat het normaal is dat zijn moeder de hele dag op bed ligt te roken en dat Bert met de deur open ligt te vrijen met een van de vrouwen in de commune.
Doordat de jongen het leven zo bekijkt wordt het verhaal niet zwaar, maar de lezer doorziet het natuurlijk wel.
Maar dan, die twist op het einde! Stomverbaasd blijf je als lezer achter...

Tim Kamps (Utrecht, 1977) is een Nederlandse cabaretier, muzikant, acteur en regisseur.
En nu dus ook schrijver. De verschrikkelijke jaren tachtig is zijn debuut.

ISBN 9789048844975 | Paperback | 208 pagina's | Lebowski | oktober 2018

© Marjo, 11 november 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER