Clara zet door

Clara zet door
Deel 3 van de trilogie Clara
Pieter Feller & Tiny Fisscher

Nadat Clara - zoals we in de eerdere delen hebben kunnen lezen - van school is gegaan omdat ze haar moeder moet helpen, nu die weduwe geworden is, heeft het meisje al het een en ander meegemaakt. Ze baarde nogal opzien toen ze met haar kranten voor het Centraal Station stond. Een krantenmeisje! Dat had men nog nooit gezien. Maar Clara weet wat ze wil: ontdekkingsreiziger worden. Dat zal niet zonder slag of stoot gebeuren, dat weet ze wel.

Wat is ze enorm blij als meneer Korevaar haar benadert: hij wil een avondschool starten voor diegenen die de lagere school niet hebben afgemaakt, en natuurlijk moet Clara daar bij zijn!
Ze heeft al laten zien dat ze een gevoel voor taal heeft. En oog voor wat de krantenlezer interesseert. Ze levert stukjes nieuws aan voor in de krant, en verdient zo af en toe een kwartje. Intussen is ze al geen krantenmeisje meer, ze werkt bij thee- en koffiehandel Brandt, in de winkel, maar vooral om te bezorgen. Dan gaat ze opnieuw heel Amsterdam door op haar fiets.

Helaas is de verkering met Sjaak uit gegaan toen ze hem met een ander meisje zag, maar er zijn nog meer jongens in de stad! Of ze daar tijd voor heeft, is de vraag: ze werkt zes dagen in de week, heeft twee avonden school, schrijft de stukjes voor de krant en helpt thuis ook nog mee.
Er gebeurt nog veel meer: Rinus, de vriend van haar moeder, heeft bijzondere plannen. Clara vindt een andere baan voor haar moeder, en intussen maakt ze zich zorgen over haar oom Marcus, die met zijn gezin de lange reis vanuit Suriname naar Amsterdam aan het maken is. Per boot. En de Titanic is immers ook vergaan, er kan van alles gebeuren! Intussen doet ze haar best op school, want haar grote voorbeeld, Alexine Tinne, is niet uit haar hoofd verdwenen!

Het is inderdaad een boek waarin veel gebeurt.
Clara is een sociaal bewogen meisje. Ze ziet het onrecht om haar heen, en wil daar over schrijven. Dan krijgt ze te maken met censuur, want niet al haar stukjes zijn geschikt, zegt de meneer van de krant. Ze ziet armoede, merkt de onderwaardering van de vrouw op. Als Marcus eenmaal aangekomen is, ziet ze ook nog tekenen van racisme.

‘Hoe is het nu met ze?’ vraagt ze bezorgd.
‘Het gaat wel, hoor,’ stelt moe haar gerust. ‘Ze hebben wat blauwe plekken, maar die trekken wel weg. Het was natuurlijk schrikken, In Suriname werden ze ook wel eens uitgescholden omdat tante Anna met een witte man ging.’
’Wat stom,’ mompelt Clara. ‘Je kunt er toch ook niks aan doen op wie je verliefd wordt?’
’Nee,’ zegt tante Boes. Ze grinnikt. ‘Anders was je moeder ook nooit verliefd geworden op een ijzerhandelaar.’
‘Ja, moe, waarom werd je niet verliefd op een koekjesfabrikant?’
‘Dat is het lot, Clara,’ speelt haar moeder het spelletje mee. ‘In onze kringen kom je geen fabrikanten tegen, tenzij je voor ze werkt, maar dan kijken ze je echt niet aan.’
De stemming slaat om en er gaan wat grapjes over en weer.
‘Met Anna en de kinderen komt het heus wel goed, hoor,’ zegt tante Boes sussend. Mensen moeten er gewoon een beetje aan wennen, en tante Anna en de kinderen ook. Op een dag kijkt niemand er meer van op dat er donkere mensen rondlopen in Amsterdam.’

Dit stukje geeft een tijdsbeeld weer van begin twintigste eeuw. Is er echt zoveel veranderd? Dat is een vraag die jonge lezers zich kunnen stellen. Het meisje is nauwelijks anders dan een kind van nu, ze is ambitieus, en gebruikt haar ogen goed. Al is de tijd een andere, het verhaal blijft heel herkenbaar.

Pieter Feller (1952, Hoorn) schreef vele kinderboeken waaronder de succesvolle serie Kolletje.
Tiny Fisscher (1958, Castricum) schreef boeken voor kinderen, waar onder de bewerking van Alleen op de wereld, en voor volwassenen.
Ook voor de derde boekomslag tekende Natascha Blum-Stenvert een prachtige omslag.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 6-9 jaar