De GVR
tekst Roald Dahl
tekeningen Quentin Blake

Sophie is acht, woont in een weeshuis, ligt te midden van heel veel andere wezen op een grote slaapzaal, en kan niet slapen. Het is doodstil, wat niet zo raar is, vindt ze zelf, want dit is tenslotte het uur wat mensen het spookuur noemen. Dat speciale uur midden in de nacht wanneer alle mensen in diepe slaap verzonken zijn en alle duistere dingen uit hun hoeken en gaten te voorschijn kruipen. Maar er lijkt niets te zien, de straten zijn stil en leeg. Totdat... Sofie aan het eind van de straat iets ziet bewegen. Iets zwart, iets langs, iets heel langs en heel zwart en heel duns.
Zo begin het verhaal van de GVR en je zit meteen al op het puntje van je stoel. Het zwarte lange dunne ding, blijkt vier keer zo hoog als een mens, en maakt stappen die zo lang zijn als een tennisbaan. Kortom, een reus, en zoals later blijkt in het verhaal, nog maar een kleintje. Zijn collega reuzen zijn vele male hoger en breder. En vooral geváárlijker. Déze reus is namelijk de GVR, de grote vriendelijke reus, een vriendelijke goedaardige lobbes van een reus. De andere reuzen luisteren naar niets-verhullende namen als De Bloedbottelaar, De Vleeslapeter, De Mensenmepper, De Schrokschranzer, De Meisjesstamper, en, onze huiverfavoriet.. De Kinderkauwer, en zijn stukken bloeddorstiger. Al deze reuzen wonen in een ver reuzenland, maar iedere avond als de schemer valt trekken ze over de wereld en eten daar mensbaksels en kindertjes bij bosjes op.
De GVR waagt zich niet aan dat soort verwerpelijke praktijken, hij trekt ook de wereld over, maar dan om met een lange trompet mooie dromen in kinderhoofden te blazen. Dromen die hij in een imposante collectie potten in zijn grot bewaart. Hij voedt zich niet met mensbaksels maar met smerige Snoskommers, drinkt daarbij liters Fropskottel en produceert zo de meest indrukwekkende flitspoppers.

Als je geen idee hebt waar ik het over heb... spoed je naar de bieb of boekhandel en léés dit boek, of beter nog... lees het voor, geen boek leuker om voor te lezen dan dit boek... je kunt fluisteren en bulderen, en het staat vol met prachtige tongbrekende zinnen in vermakelijke reuzentaal.
Sofie en de GVR, om nog even op het verhaal terug te komen, worden dikke vrienden en verzinnen samen een plan om al dat oppeuzelen van mensbaksels te stoppen. Dat plan kan ik hier uiteraard niet onthullen, maar ik kan nog wel melden dat de Koningin van Engeland er hoogstpersoonlijk aan te pas komt.
Kortom, een absolute aanrader dit boek.
Dahl is en blijft de meester van dit genre.

ISBN 9789026131783 Hardcover 206 pagina's | Uitgeverij De Fontein | maart 2006
Met illustraties van Quentin Blake

© Wil, mei 2009

Lees de reacties op het forum, klik HIER