Joods labyrint

Een bevreemdend boek met een sterk binnenperspectief.
Op een nacht wordt de directeur van de Joodse Verzekeringsbank van zijn bed gelicht. Overtuigd als hij is dat het om een misverstand gaat, verzet Otto Kant zich niet. Langzaam maar zeker dringt het echter tot hem door dat het helemaal niet om fictie gaat, maar om werkelijkheid en dat zijn eigen raad een klacht tegen hem heeft ingediend.
Het verhaal ontvouwt zich geleidelijk, het hoofdpersonage praat, schrijft en denkt tegen zichzelf in de absolute leegheid van zijn opgesloten bestaan, en in die gedachten toont zich een steeds voortwoedende strijd. Een strijd tussen zijn zelfgekozen job binnen de joodse gemeenschap, als jood die liever niet joods wilde zijn en bij gebrek aan mogelijkheden om dit feit ongedaan te maken, zich maar volledig geïntegreerd heeft in de westerse fel geseculariseerde maatschappij.

Het is een boek waarin taboe's worden doorbroken, maar dat aspect is voor de niet-joodse lezer misschien minder duidelijk. Het zelfbeeld van bepaalde joden als een lijdend volk, en de manier waarop dit door sommigen als chantagemiddel gebruikt wordt, wordt in dit boek scherp gehekeld. Dit geldt ook voor de interne spanningen, de controverses, de kleinmenselijke kantjes, het vastplakken aan het verleden...

Ik vind het een meeslepend boek, maar hier en daar zijn de uitgewerkte gedachtekronkels wat langgerekt. Wat mij bijzonder boeide, was het perspectief: het is eens iets anders om het jodendom niét vanuit een oorlog te belichten in een meer of minder typisch oorlogsverhaal. Verfrissend en voor iemand die het wat volgt toch ook ergens weer vertrouwd...

ISBN 9052269580 Gebonden, 319 pagina's Verschenen: november 2000 Uitgeverij De Geus

© Elvira, augustus 2005

Lees de reacties, klik hier!