Thuisreis
Ton van Reen
Thomas Waagmeester was in zijn werkzame leven musicoloog en schrijver van boeken over componisten. Nu slijt hij rustig zijn gepensioneerde leven. Alleen, zijn vrouw leeft niet meer.
Op het moment dat hij een rouwbrief ontvangt wordt hij teruggeworpen in de tijd.
Leo, zijn jeugdvriend, is overleden. Maar waarom hij nu die kaart krijgt?
‘Waarom trilde hij zo? Waarom zoveel emotie? Waarom herinnerde hij zich nu alles? Het was alsof hij een doos met bijna vergeten of bewust vergeten foto’s had gevonden.
Zelfs de geuren die om Leo hingen, rook hij nu weer. De geuren die in de potjes van de fabriek zaten. Vanille, framboos, sinaasappel. Leo rook altijd naar de geur die er op dat moment in de fabriek werd gemaakt.
Thomas herinnerde zich alles waarvan hij dacht dat hij het vergeten was. Het kwam aan als een klap op zijn hoofd.’
Hij is al 50 jaar niet meer in dat dorp geweest, had ook geen contact meer met Leo, die afkomstig was uit een gezin van hogere stand. Zijn vader was directeur van een aromafabriek, terwijl Thomas 'maar' een arbeiderszoon was.
Groot is zijn verbazing dat hij ook nog uitgenodigd is voor de koffietafel. Maar hij kent Leo’s familie toch niet? En zij hem niet.
Toch gaat hij naar zijn geboortedorp, waar de uitvaart zal plaatsvinden.
Zo begint de reis. Naar het verleden. Is het ook een thuisreis?
Zullen de vragen die hem nu - opnieuw - dwars zitten beantwoord worden?
Onderweg en later in het dorp zijn er toevallige ontmoetingen. De gesprekken die hij voert helpen hem de dingen op een rijtje te zetten. Naast deze mensen van vlees en bloed heeft hij ook gezelschap van zijn dierbare overledenen, zijn echtgenote Agnes, hun zoon Theo, en nu duikt ook jeugdvriend Leo op. Thomas vindt het niet vreemd dat hij hele gesprekken met hen voert, maar zijn dochter Anne twijfelt: is haar vader aan het dementeren? Zij komt met haar zoon ook naar het dorp...
De veertienjarige Tom en zijn opa kunnen het goed vinden met elkaar. Als zijn kleinzoon wil weten of oma Agnes - inmiddels overleden - de eerste vriendin was van opa Thomas, bekent deze dat hij eerder verliefd was. Op Irene. Maar Thomas kwam uit een arbeidersgezin, en Irene was van een rijke familie. Zij werd naar kostschool gestuurd. In die tijd, vertelt Thomas, trouwde geld met geld:
‘Als kind van een arbeider had je vroeger geen kans om met een meisje van een hogere stand verkering te krijgen.’
Dat is nu nog zo, zegt Tom. Zijn vriendinnetje zit op atheneum, en haar moeder wil niet dat ze met Tom gaat die teruggezet is naar het VMBO.
Ton van Reen snijdt diverse thema's aan in De thuisreis. Naast sociale omstandigheden vooral het ouder worden.
Naarmate Thomas dieper in zijn herinneringen duikt, wordt het verhaal zelfs bizar. Prettig bizar, het zijn hallucinaties van een oudere man, die weet dat hij vergeetachtig wordt en begint te twijfelen aan zijn denkvermogen.
Het verhaal wordt voornamelijk verteld vanuit het gezichtspunt van Thomas, maar als alwetende verteller zorgt de schrijver er voor, met af en toe korte opmerkingen, dat de lezer niet vergeet dat hij er ook nog is. Dat geeft een extra dimensie aan het verhaal.
Ton van Reen (Waalwijk, 1941) schreef romans, kinder- en jeugdboeken en deed journalistiek werk voor o.a. de Volkskrant en de GPD-kranten. Bekende boeken van Ton van Reen zijn Het winterjaar, Roomse meisjes, In het donkere zuiden, Landverbeuren, In het spoor van de camisards, Katapult – Oproer in Amsterdam, Concert voor de Führer, Gestolen jeugd, De lichtverkoper, Dochters, Vlucht uit Montaillou, De verdwenen stad en Het nooit geschreven verhaal. De bende van de bokkenrijders werd verfilmd tot een veelbekroonde tv-serie.
Met Thuisreis viert Ton van Reen zijn 60-jarig schrijverschap en nadert hij zijn 100ste boektitel.
ISBN 9789493368361 | Paperback | 296 pagina's | Uitgeverij In de Knipscheer | oktober 2025
© Marjo, 17 november 2025
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
