Tijgerstrepen
Anna Sijbrands
Deel 1: Eva is enig kind, maar: dat is ze niet in de zomermaanden!
Dan is ze met haar ouders in hun vakantiehuis op de berg, in Frankrijk. Naast hen woont Sophie met haar ouders. Zij is twee jaar ouder dan Eva. En aan de andere kant woont een Catalaans gezin, met drie broers: Antonio, Fidel en Carlos. En oma Ana.
In de zomermaanden zijn de kinderen onafscheidelijk.
Hun spelletjes zijn onschuldig tot de hormonen beginnen op te spelen. Er ontstaat iets tussen Eva en Antonio, maar in die ene zomer, toen ze 19 jaar waren, dacht iedereen dat ze een stelletje waren.
Sophie wil weten of Eva verliefd is.
‘Ik houd van Antonio. Ja, dat is waar, maar dat was hiervoor ook zo. Ben ik verliefd? Het is fijn, ik ben gelukkig. Wil hem graag zien. Elkaar opeens niet meer zien zou gek voelen, maar ik ben ook realistisch, ik weet dat de zomer eindig is. Hij woont in Barcelona en ik woon in Amsterdam. We zullen in elk geval de komende jaren niet in dezelfde stad wonen. Ik heb mijn studie die ik moet afronden en Antonio begint zijn eerst baan als kok in opleiding. Ik spreek geen Catalaans en Antonio spreekt geen Nederlands.’
Toch is niet de taal de oorzaak van hetgeen er die noodlottige laatste avond gebeurt. Een misverstand? Eva voelt het als verraad. Voor haar bederft het alles...
Deel II: Antonio vertelt over zijn opleiding in Barcelona. Over de drugs die hij gebruikt, buiten maar ook tijdens de vakantie. Ook hij vertelt over die avond toen het fout ging. Al is hij zich er helemaal niet van bewust dat het fout ging. Laat staan waarom.
Hoe fout hij bezig is, beseft hij wel, maar afkicken is erg moeilijk.
We leren Antonio beter kennen, is hij echt een ongevoelige macho?
Deel III: De zomer erna. Er is veel veranderd: De ouders van Sophie en dus zij ook, vertrekken naar Amerika, hun vakantiehuis zal verkocht worden. Antonio heeft niet de hele zomer vrij, hij komt twee weken. En begrijpt niet waarom Eva niet in zijn armen vliegt maar hem zelfs ontwijkt...
Hoe moeten ze nu verder?
Het duurt even voor de thematiek van het verhaal duidelijk is. Het eerste deel is tamelijk idyllisch tot aan die laatste avond. Het verhaal kabbelt rond de ontwikkeling die Eva doormaakt. Het wordt niet eentonig of saai, we lezen een coming of ageverhaal.
In deel II speelt eten en koken een grote rol, in eenzelfde gedetailleerde stijl. Je voelt hoe Antonio de greep op zijn leven verliest.
In deze twee delen wordt pas laat een beetje spanning opgebouwd. Spanning die er wel uit moet!
Deel III: de sfeer wordt steeds broeieriger. Het onbegrip, het niet kunnen communiceren. Komt het tot een uitbarsting?
Sijbrands weet de lezer ondanks dat de spanning aanvankelijk ontbreekt, geboeid te houden. Je voelt wel dat er iets moet gebeuren. Lijkt zeker ook geschikt als YoungAdultroman.
Anna Sijbrands (1998) is dramaturg, schrijver, vertaler en programmeur. Ze was huis- en productiedramaturg bij Internationaal Theater Amsterdam (ITA) en werkte onder andere bij Het Nationale Theater, Frascati en de Theaterkrant.
Tijgerstrepen is haar debuutroman.
ISBN 9789048875573 | Paperback | 240 pagina's | Uitgeverij Hollands Diep | augustus 2025
© Marjo, 9 oktober 2025
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
