Kleurhonger
Rachel de Meijer
Eva is veertien als ze voor het eerst alleen naar de tandarts gaat. Ze was altijd al bang voor een tandartsbezoek, maar het viel mee deze keer. Geen gaatjes. Maar wel een fluorbehandeling waarvoor ze een soort mal op haar gebit kreeg en niets kon zeggen.
Maar dat kan de tandarts wel:
‘Jouw vader en moeder waren fout in de oorlog. Dát is pas erg’
(--)
‘Ze hebben je natuurlijk niets gezegd hè, mooi weer spelen tegen hun dochter, maar bij jouw ouders liepen de Duitsers de deur plat in de oorlog hoor. Je moeder had zelfs verkering met een Duitser. Ze waren zo fout als wat en ze hebben er nauwelijks voor geboet!’
Eva had wel door dat dit erg was, maar inderdaad wist ze van niets. Haar ouders geven het toe: ze waren beiden lid van de NSB. Alleen al dat lidmaatschap werd zwaar bestraft na de oorlog, en in het kamp waar ze naar toe gestuurd werden hebben ze elkaar leren kennen.
Nu het verleden zomaar op tafel ligt, verandert Eva’s leven: haar moeder is zodanig van slag dat ze in een kliniek belandt.
Later zal Eva uitzoeken wat er allemaal gebeurd is. Ze leest over het kamp, en over andere dingen die met de oorlog te maken hebben.
Toen Eva jonger was ging het gezin ieder jaar naar de Veluwe. Haar vader maakte foto’s, maar omdat hij het niet leuk leek te vinden nam Eva die taak over. En sindsdien is ze niet gestopt met foto’s maken: van haar moeder vooral, maar later ook van haar vader. En van zichzelf, via de spiegel.
Ze probeert van fotografie als kunstvorm haar leven te maken, maar loopt vast.
Is het doordat ze in de foto’s toch haar ei niet helemaal kwijt kan? Moet ze eerst uitzoeken wat haar achtergrond is voor dat gaat lukken?
Dan zal haar moeder kleur moeten bekennen...
De moeder is Josephine. Fien. Zij heeft nog meer geheimen. De beerput wordt opengetrokken. Maar is het eigenlijk allemaal wel zo erg?
Er zijn drie vrouwen die hun verhaal vertellen. Vooral Eva, maar ook Fien en Sterre. Rachel de Meijer heeft informatie gezocht – en gevonden – in het Centraal Archief Bijzondere Rechtspleging. De roman is gebaseerd op wat zij daar tegenkwam maar dit verhaal is niet echt gebeurd (al had dat zomaar gekund).
De thematiek: wat een verzwegen oorlogsverleden doet met generaties die daarna komen.
Het had een loodzwaar verhaal kunnen zijn, maar dat is het gelukkig niet. Tenminste niet als je als lezer dit soort ervaringen niet hebt.
Rachel de Meijer (1964) is redacteur bij de NOS. Eerder schreef zij Tussenland, Een Reis Door Zeeuws-Vlaanderen, een non-fictieboek met verhalen over de streek waar zij vandaan komt. Een gebeurtenis die ze in dit boek beschrijft vormde het beginpunt van deze debuutroman.
ISBN 9789492241894 | Paperback | 256 pagina's | Uitgeverij Magonia | september 2025
© Marjo, 10 december 2025
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
