Kleine heilige dingenKleine heilige dingen
Annemieke Dannenberg


Judith woont met haar moeder in een strenggelovige christelijke gemeente. Haar vader is onbekend. Bij Judith dan. Haar moeder heeft haar alleen verteld dat zij veel van hem hield, maar dat hij getrouwd was. Hij was een ouderling.
Als lezer stel je vragen, vooral omdat zij nog maar zestien was, maar Judith doet dat niet.
Haar moeder heeft haar altijd overstelpt met haar liefde, hetgeen Judith nu toch wel beklemmend begint te vinden. Ze worstelt met haar gevoelens, ze wil zich losmaken.


Maar dat gaat zomaar niet, de liefde van haar moeder is nauw verbonden met die van God. En Judith heeft door de strengchristelijke opvoeding een onverwoestbaar geloof.
Dacht ze. Maar ze begint zich af te vragen of hetgeen haar verteld wordt, over de hemel en de duivel en zo, allemaal wel klopt. Het zit haar behoorlijk dwars, ook er over denken is een truc van de duivel om haar te verleiden.
Ze kan er met niemand echt over praten. Met haar moeder niet, met haar vriendin Lottie niet, en zeker niet op school, laat staan in de kerk. Alleen Paula, degene bij wie ze les krijgt in cello zou een gesprekspartner kunnen zijn. Maar Judith durft dat niet. God ziet en hoort haar immers?


En dan ontmoet ze de niet-christelijke Dorian en komt haar hele wereld op zijn kop te staan.

De manier waarop het meisje beschreven wordt is ontzettend herkenbaar, het zijn sowieso de twijfels van een puber over de wereld om haar heen.
Wie ben ik? Wat wil ik?
Deze gevoelens worden versterkt doordat ze ook nog met het geloof worstelt. Het verscheurt haar, en brengt haar op de rand van de waanzin.


Zeer invoelend, en toch niet zwaar. Dannenberg schrijft prachtige zinnen, waardoor je vaak de situaties voor je ziet. Als lezer merk je dan de humor op, die het meisje niet beleeft. De thematiek is het losmaken. Van de moeder met haar verstikkende liefde en van het geloof, dat je verhindert het leven te leiden dat je wil leiden. Maar wat is er nog als je die basis loslaat?
Gelukkig heeft ze haar muziek, de cello, een mooi onderdeel van het verhaal. Een verhaal dat behoorlijk indruk maakt, mede door de taal:

 
‘Ik vind bekeerlingen stom. Dat je een heel leuk leven leidt en op het moment dat je alles gezien en gedaan hebt, kiest voor God. Zo kan ik het ook.’

’Het ziet er niet naar uit alsof Dorian op me aan het wachten was. Ik val haar leven in, als een onverwachte bui.’

‘Er borrelt lava in mijn lijf. Ik heb een fout gemaakt. Ik voel iets van vroeger, een angst om alles kwijt te raken nu ik eindelijk ergens bij hoor.
Ik kijk mezelf aan in de spiegel, maar mijn ogen en die in de spiegel treffen elkaar niet. Ik zie een gezicht dat deint als een dashboardpoppetje. Donkere holtes waar mijn pupillen zouden moeten zijn.’

‘Als ik straks oplos in een donkerte, aan tafel zit met Hitler en Nero, mijn T-shirt nog steeds als een strop om mijn nek – hoef ik nu geen stop te zeggen.’

 

Annemieke Dannenberg (1993) is schrijver en geestelijk verzorger. Ze publiceerde korte verhalen in onder andere De Revisor en op Hard//Hoofd, en trad op diverse podia op. Kleine heilige dingen is haar debuutroman.

ISBN 9789048868162 | Paperback | 304 pagina's | Uitgeverij Lebowski | februari 2025

© Marjo, 25 juni 2025

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER