Scènes uit een giftige relatie
Diana Tjin
‘Bij het handen schudden was het eerste wat Berend aan haar vroeg waar haar ouders vandaan kwamen. Ze sprak accentloos Nederlands, dus waarom vroeg hij dat? Om in een moeite door te concluderen dat ze vast heel vaak in Indonesië op familiebezoek was geweest.
‘Maar mijn familie komt uit Suriname.’
‘Een Chinese familie uit Suriname? Dat lijkt me stug.’
‘Mijn vaders familie zit daar al een paar generaties lang.’
‘Je ziet er uit als een Chinees-Indisch meisje. Het kan niet anders dan dat je je vergist.’
Deze eerste kennismaking geeft je al kippenvel toch?
Maar Hermine is zeventien en tot over haar oren verliefd. Als er een relatie ontstaat en Berend steeds vaker op haar vit, haar kleineert en haar woorden verdraait, zit je je als lezer te verbijten.
Hoe kan het dat ze bij deze man blijft? Hoe kan het dat ze gelooft wat hij zegt: dat zij dom is. Dat ze er allemaal niets van snapt, dat ze in haar handen moet klappen omdat hij voor haar zorgt.
Niet dat hij dat doet…
Hermine wil als ze het diploma van het gymnasium behaald heeft, Nederlands gaan studeren. Berend is vijf jaar ouder en studeert al.
Maar zij kan beter uit haar hoofd zetten dat het haar gaat lukken, zegt hij. Vrouwen horen niet te studeren…
Stomverbaasd is hij als ze hoge punten haalt! Natuurlijk boort hij haar meteen de grond in als ze aangeeft dat deze studie niet is wat ze verwacht. Allicht is studeren niets voor haar. Daar is een vrouw te dom voor.
Maar ze switcht naar klassieke talen.
Haar schoonmoeder is misschien nog erger dan Berend: die is ronduit onaardig, grof zelfs, er kan geen goed woord af. Als ze op bezoek gaan – en dat gebeurt vaak – wordt Hermine gekleineerd, tot op het bot vernederd. Waarom blijft ze meegaan?
Hermine houdt vol (hoe is het mogelijk?): Berend houdt toch van haar? En zij van hem?
Het zal dus wel aan haar liggen, zoals hij aangeeft.
Diana Tjin beschrijft hoe Berend het doet, hij is met woorden zoveel sterker dan zij, ze heeft geen verweer. En als ze er niet tegen in gaat, heeft hij ‘dus’ gelijk!
En als Hermine in tranen uitbarst, bakt hij zoete broodjes en doet lief…
Hoe kan het dat een slimme meid als zij er niet in slaagt te doorzien in wat voor relatie ze verzeild is geraakt? Hoe ze gemanipuleerd wordt?
Is het haar achtergond? Ze heeft een dominante moeder, was niet gelukkig thuis.
Hoe lang blijft ze in deze giftige situatie hangen?
Het verhaal, vanuit Hermine, wordt steeds akeliger, beklemmender. Je leest hoe ze de grond in wordt geboord, hoe ze - als Berend drie weken afwezig is - tot dat besef komt. Maar dan volgt nog het gevecht: met Berend en hun relatie, en vooral met zichzelf.
Het speelt in begin jaren tachtig. Dat en de achtergrond van Hermine lijkt veel op dat van Tjin. Zij blijkt dan ook deels uit eigen herinnering geput te hebben.
Binnen de romanvorm heeft Tjin ook scenes opgenomen, in toneelvorm, met aanduidingen als 'decor' en 'personages'. Het lijkt dan alsof Hermine in een toneelstuk leeft, en op een bepaalde manier toch afstand begint te nemen van het echte leven. Ze moet wel wil ze er niet aan onderdoor gaan.
Diana Tjin (Amsterdam, 1961) is van Chinees-Surinaams-Joodse afkomst. Ze heeft Klassieke Talen gestudeerd aan de Universiteit van Amsterdam en is werkzaam als Erfgoed catalografe bij de Universiteitsbibliotheek. Ze debuteerde met Het geheim van mevrouw Grünwald.
ISBN 9789493368248 | Paperback | 222 pagina's | Uitgeverij In de Knipscheer | april 2025
© Marjo, 9 september 2025
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
