Het privédomein van mijn vader
Djoeke Veeninga
De vader van de schrijfster is Johan Veeninga (1915-1966). Hij groeit op in een arbeidersbuurt in Haarlem. Als selfmade man wordt hij onderwijzer en was zeer actief in jeugdbewegingen.
Hij vervult de dienstplicht als fietsende soldaat, maar als de oorlog uitbreekt en hij opgeroepen wordt, weigert hij dienst. Daarvoor moet hij anderhalf jaar boeten in Veenhuizen. Vandaar schrijft hij vele brieven, aan zijn ouders, en aan Ada, zijn vriendinnetje.
Eenmaal weer vrij, gaat hij in het verzet waarbij hij bezig was met illegale blaadjes, maar ook joodse kinderen in veiligheid bracht. Na de oorlog verhuist hij naar Den Haag.
In 1946 ontmoet hij op een feestje bij de ANWB, waar hij dan werkzaam is, Joke, zijn toekomstige echtgenote en moeder van Djoeke. Zij schrijven elkaar veel brieven, maar die periode duurt niet zo lang. Zij trouwen vrij snel.
Er worden drie kinderen geboren, waarvan de schrijfster de jongste is.
Als zij geboren wordt wonen haar ouders in Amsterdam en is vader Veeninga werkzaam bij de uitgeverij De Arbeiderspers, waar hij carrière maakt. Als adjunct-directeur heeft hij een stempel gedrukt op de uitgeverswereld. Hij zette de eerste stap naar de reeks Privé-domein die daarna samengesteld werd door Martin Ros. Hij nam het over omdat in 1966, datzelfde jaar, Johan Veeninga samen met zijn achttienjarige zoon om het leven kwam bij een auto-ongeluk.
De reeks die autobiografieën en egodocumenten uit allerlei landen bevat is nu uitgebreid met een semi-privé-domein, geschreven door zijn dochter, Djoeke Veeninga (1953), journalist en programmamaker. Zij beschikte over briefwisselingen, foto’s, en teksten van haar vader. Ook bleek hij actief te zijn geweest als filmmaker, en zijn die filmpjes bewaard gebleven.
Daarnaast sprak ze met mensen die hem gekend hebben, en deed onderzoek in archieven.
Het is een nogal intiem portret geworden, zijn dochter schroomt niet de zeer persoonlijke schrijfsels van haar ouders in het boek op te nemen.
We leren Johan Veeninga kennen, als een actieve, serieuze man die ook een romanticus kon zijn. Hij bezat humor, en was maatschappelijk bewust. Een man die niet stil kon zitten.
Terwijl we daarnaast ook een idee krijgen wie Djoeke is, geeft het boek een beeld van de jaren vijftig tot bijna zeventig. Djoeke Veeninga heeft ervoor gekozen geen foto’s of stambomen in het boek op te nemen, hetgeen soms wel bevreemdt. Zij beschrijft de foto’s wèl!
Aan het einde van het boek vinden we een inhoudsopgave: drie delen zijn er, Haarlem, Den Haag en Amsterdam, die dan weer onderverdeeld zijn in hoofdstukken met titels als onder andere: De voorouders; De pacifist; De ironische baas; De criticus; De minnaar; De echtgenoot; De vader van Duco; De dappere drinker; De onaanraakbare.
Alleen deze titels al geven een beeld van de man, maar maken meteen nieuwsgierig: hoezo Ironische baas? Dappere drinker?
Djoeke Veeninga (Amsterdam, 1953) is een Nederlands auteur, journaliste en programmamaker voor radio en televisie.
Ook verschenen diverse boeken van haar: Het geluk van de mier (1991) over haar verblijf in Indonesië, Standplaats Tanzania (1992) en Standplaats Vietnam (1994).
ISBN 9789492241870 | Paperback | 256 pagina's | Uitgeverij Magonia | september 2025
© Marjo, 28 oktober 2025
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
