3167km
Één rugzak
Één waarheid
Te voet van wat ik erfde naar wie IK ben
Guadalupe Muñoz Garcia
De ondertitel geeft het al aan. Guadalupe liep haar leven met al zijn regeltjes en beïnvloeding uit, en begon aan de route naar zichzelf, op weg naar totale vrijheid.
Ze werd geboren in een familie van Jehova's getuigen maar toen ze zes was besloten haar ouders uit die religigieuze gemeenschap te stappen. Ze wilden vrij zijn. Maar wat is vrijheid? "We bleven doorgaan met leven alsof we nog getuigen waren, alleen zónder naar de vergaderingen etc. te gaan." Dit bracht verwarring "een innerlijke chaos". Moest ze de regels van Jehova blijven volgen? Was de buitenwereld echt zo slecht en wreed zoals de regels van de Jehova's getuigen verkondigde? En... Wie was Guadalupe eigenlijk? Wat was van haar en wat niet?
Deze innerlijke strijd maakte dat Guadelupe besloot te gaan lopen, van haar woonplaats Barcelona naar Innsbruck wat verlengd wordt naar Montenegro. Met haar rugzak, piepkleine oranje tentje, telefoon en een paar schone kleren begon ze haar reis. Het begin was loodzwaar. Haar hele lijf deed pijn, duizend keer vroeg ze zich af waarom ze dit ook alweer deed, maar toch bleef ze lopen.... door Frankrijk, Zwitserland, Liechtenstein, Oostenrijk, Slovenië, Kroatië, Montenegro en terug naar Barcelona.
Bij elk hoofdstuk staat een kaartje van de route die Guadelupe aflegt. De Franse grens bereiken is als een overwinning. En daar gebeurt het, ze zwikt door haar enkel... met pijn en moeite loopt ze door. De woorden van een andere wandelaar die ze een paar dagen geleden tegenkwam spelen door haar hoofd. Jij haalt Innsbruck! Die woorden geven haar kracht. Ze weet dat ze de moed en wil heeft. Bovendien heeft ze deze reis nodig. Haar hoogbegaafdheid speelt haar parten, het vraagt om innerlijk onderzoek in alle vrijheid, zonder invloed van het ouderlijk gezin.
Het is verleidelijk om alle bijzondere ontmoetingen te vermelden en vooral wat deze ontmoetingen voor inzichten geven. De meeste mensen zijn uitermate vriendelijk en gastvrij voor Guadeloupe maar met enkelen heeft ze gesprekken die diep gaan en inzicht geven. Ze ontmoet fantastische vrouwen die haar door hun manier van leven wijze lessen geven. Ook zijn er diverse mannen die haar van haar stuk brengen op positieve en negatieve manier, maar ook daardoor leert ze veel. De confrontatie met zichzelf is echter vooral een enorme en soms heftige leerschool. In the middle of nowhere is er niets om zich achter te verschuilen, het is alleen zijzelf en de natuur, meer niet en dat is prachtig maar soms ook loodzwaar.
De natuur wordt ook een steeds groter gegeven in haar leven. Langzamerhand vormt zich een connectie, een eenheid tussen Guadeloupe en de natuurlijke omgeving. Het voelt voor haar bijna vreemd als ze bergbeklimmers ontmoet die alleen over de hoogte van de berg spreken en niet over de schoonheid daarvan.
Het boek heeft net als de aanvang van de reis een lastig begin. Er is een vorm van afstand waardoor je aanvankelijk niet het gevoel hebt dat je meereist. De inzichten voelen soms een beetje beheerst, aarzelend aan. Guadeloupe lijkt zich ook in haar verhaal nog niet echt open te durven stellen maar naarmate het verhaal vordert wordt het verhaal vloeiender en minder beheerst. Net zoals zij zichzelf leert openstellen, doet ze dat ook aan ons. Het einde is zelfs ronduit ontroerend.
Op het eind spreekt ze ook haar lezers toe. Dit was háár reis, zoals ieder zijn eigen reis zal maken.Maar haar reis is wel erg inspirerend en fijn om te lezen.
Zie ook https://www.thejourneywithguadalupe.com
ISBN 9789493425200 | Paperback | 351 pagina's | Paris Books | juni 2025
Vertaald door Susanne Snouck
© Dettie, 28 augustus 2025
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
