Treinen verdwalen niet
Illustraties: Eleni Debo
Tekst: Winny Ang & Marijn Brouckaert
Als je dit forse boek binnenstapt beland je in een soort dromenland waarin je meereist met de passagiers. Maar het reisverhaal is anders dan anders.
Terwijl de trein gewoon zijn route aflegt, reist de lezer mee met de herinneringen, gedachten en dagdromen van de passagiers.
Hakima ziet in de wapperende was een middeleeuws toernooi, de langsrijdende fietsers zijn de ridders.
Noor en Taara denken tijdens de reis aan elkaar. In de trein wordt namelijk gegeten, rozijnrijst, en Noor lust geen rozijnen, die zijn voor Taara.
Taara is bezig voor Noor, zij tekent rozen in een woestijngrot...
Opa en zijn kleinzoon leven daarentegen in ene heel andere wereld en wel die van vulkaangeesten, wierook en tamarindesnoepjes.
De trein reist door vele landen waarvan het uitzicht allemaal hun eigen fantasiebeelden oproepen. Zelfs rijden door een tunnel maakt dat je ineens in een sterrenhemel belandt.
'Kunnen sterren botsen als ze lichtjaren van elkaar verwijderd zijn?' is de vraag.
Het boek is prachtig om te zien, evenals de afbeeldingen maar...
De taal is niet makkelijk en de afbeeldingen en de tekst vloeien in elkaar over, soms is er te weinig tekst zodat het moeilijk wordt om te snappen wat bedoeld wordt.
Vooral opa met zijn wierook, tamarindesnoepjes en vulkaangeesten blijven raadselachtig in hun betekenis.
Het woordgebruik is voor kinderen van zes jaar ook vrij pittig. Kennen zij lichtjaren? Wat zegt de zin 'de wereld lijkt hier meer te wegen' hen?
Het idee is wel erg aansprekend en het kan voor kinderen een start zijn om hun eigen gedachten en fantasieën te uiten tijdens een reis, of gewoon thuis of in de klas.
Zie ook het inkijkexemplaar
ISBN 9789401438940 | Hardcover | 32 pagina's | Lannoo | 13 januari 2025
Afmeting 32,5 x 24,5 cm | Leeftijd 6+
Dettie, 8 februari 2025
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
