Zolang iemand aan je denkt
Luc Hanegreefs
Als een rode draad door het verhaal loopt de ontmanteling van een 250 kilo zware Duitse vliegtuigbom uit 1940-1941 die gevonden is in Polpar, het oosten van Londen. De hele wijk moet geëvacueerd worden. Het bericht brengt Laura en haar vader terug naar de dag dat moeder overleed dankzij een vroegtijdig ontplofte bom. Zij was hulpagente. Er wordt zelden meer over haar gesproken, dat is te pijnlijk. In het huis is ook maar één foto van moeder te zien, de rest is weggeborgen. Laura herinnert zich nauwelijks meer hoe haar moeder eruitzag.
Alles verandert als vader een vuile tas mee naar huis neemt, hij heeft hem gevonden in een container. In de tas zit een beer met een kaartje om zijn nek.
Mijn naam is BLITZY
Mijn moeder is Joan Gaskill
18.05.1930-26.07.2011
We knuffelden elkaar gedurende de Blitz
Laura griezelt aanvankelijk van die vieze tas en weigert hem en de beer wordt weggegooid. Maar 's nachts gaat haar geweten knagen en ze vist BLITZY uit de afvalbak en komt daardoor een oude man tegen die de weg kwijt is en ook een beetje in de war is. Hij heeft het over bommenwerpers die overvlogen in de Tweede Wereldoorlog... Laura brengt hem naar huis, niet wetende dat ze hem nog vaak zal zien en veel van hem zal leren.
Vervolgens gaan we terug in de tijd, naar 1940. Sarah Harwood is net vanwege het uitbreken van de oorlog vanuit Londen geëvacueerd naar een boerderij in Bencley. Haar ouders en broertje zijn nog in Londen. Het enige contact dat Sarah met het ouders en vrienden heeft, is via brieven en die krijgen wij te lezen. Vooral tussen Sarah en haar vriendin Karen is een levendige correspondentie ontstaan.
Sarah moet erg wennen aan haar nieuwe 'ouders' en het landleven. Ze beseft niet hoe zwaar het leven in Londen langzamerhand wordt. Karen schrijft wel over de bombardementen, de huizen en klasgenoten die weg zijn evenals over de benauwde schuilkelders maar Sarah heeft het te druk met haar eigen nieuwe leven. Voor haar is de oorlog ver weg. Het contrast tussen het Londense leven en het dorpse leven is enorm.
Dankzij klasgenoot Jerry, die ook naar Sarah schrijft, leren we over de kinderen die zich inzetten om mensen onder de platgebombardeerde huizen vandaan te halen. Jerry wordt een van hen. Er ontwikkelt zich rond die kinderen een aangrijpend verhaal en het is bijna jammer dat er nóg een verhaallijn toegevoegd wordt rond een meisje dat ooit in het dorp verdronken is. Een verhaal dat Sarah niet vertrouwd. Ze móet dit onderzoeken...
Ondertussen lezen we over Laura in het heden, zij zet ook haar voelsprieten uit en komt vooral dankzij de oude man veel over WOII te weten. Daar doorheen loopt ook het verhaal over dat verdronken meisje. Langzamerhand verweven al die levens van toen en nu zich met elkaar.
Luc Hanegreefs heeft er weer een spannend verhaal van gemaakt, maar het boek leest niet echt makkelijk. Door de overgangen van heden naar verleden en van Londen naar het dorp, de berichten over de te ontmantelen bom in het heden, de gesprekken met de oude man én vooral het verhaal over het verdronken meisje worden teveel items opgevoerd. Het een heeft het ander wel nodig om tot een sluitend geheel te komen maar misschien had Hanegreefs zich beter alleen bij de jongeren in Londen kunnen houden én Karen, de evacuee. Dat was al genoeg geweest om duidelijk te kunnen maken hoe de oorlog voor jongeren geweest moet zijn.
Maar het verhaal blijft wel even nazinderen en stemt tot nadenken.
ISBN 9789044858396 | Hardcover | 264 pagina's | Clavis | 30 juni 2025
Leeftijd 14+
© Dettie, 14 augustus 2025
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
