Op zoek naar Beer
Hannah Gold
April Wood is weer thuis en heeft heimwee naar Bereneiland. Ze vindt het helemaal niet leuk in hun nieuwe woning. Op school wordt ze gepest, en thuis, tja, papa heeft een vriendin, en April vindt dat heel moeilijk. Een ander in hun huis.
Dan gebeuren er twee dingen: ze heeft een nachtmerrie, waarin de Beer hoort brullen.
Het klonk zo echt, dat ze niet gelooft dat ze gedroomd heeft.
En die ochtend zou de mail van Tör komen, die trouw iedere maand van zich laat horen met nieuws van Longyearbyen en het Noordpoolinstituut.
Maar er is geen mail…
April vraagt zich af of hij haar vergeten is. Maar dan komt er toch bericht, en dat is geen goed nieuws. In Longyearbyen is een ijsbeer neergeschoten! April weet het zeker, dat moet Beer zijn! Ze moet er naar toe!
Het kost moeite maar tenslotte geeft haar vader toe, en ze vliegen naar Spitsbergen.
Ze nemen hun intrek in een klein hotel.
‘Er zijn maar weinig mensen die hier één keer naar toe komen. Nog minder die nog eens terugkomen, vooral niet in deze tijd van het jaar.’
En onvoorbereid, want April en haar vader moeten spullen lenen van de hoteleigenaar. Ze hebben niets meegenomen.
April gaat meteen naar de plek waar de beer zou zijn neergeschoten, en ontmoet daar Hedda, een vrouw die sledetochten maakt met toeristen. Zij is er sterk op tegen als iemand een ijsbeer zou benaderen. En dat is April natuurlijk wel van plan. Als ze Beer terugvindt…
Hedda zal hun gids zijn, al is ze helemaal niet blij dat er een kind bij is, ze gaan op pad. En dan weet ze nog niet eens iets van April en Beer…
De reis gaat over bevroren toendra’s en ijzige gletsjers, erg gevaarlijk, zegt Hedda, zeker nu de ijskap zo hard smelt. Ze gebiedt iedereen om binnen in de hut te blijven waar ze overnachten.
Maar April wordt wakker omdat ze een beer hoort buiten. Ze moet wel ongehoorzaam zijn, want als dat Beer is?
En zo begint een zeer gevaarlijk avontuur, in het verkeerde seizoen, over onbetrouwbaar ijs, en met wilde dieren in de buurt. Maar van Beer heeft April niets te vrezen toch?
Natuurlijk gaat het boek over de bedreigde ijsberen. Over de teloorgang van een eeuwenoud land schap dat het leven van vele dieren zal kosten. Maar het gaat ook over een jong meisje dat vastbesloten haar eigen koers bepaalt. En gaandeweg tot inzichten komt over het dagelijkse leven waar ze zo’n hekel aan had. En ja, zoals de schrijver achterin vertelt: zij is ‘een kinderboekenschrijver met een levendige fantasie.’
Maar niemand zal het haar kwalijk nemen dat ze die fantasie aanwendt om er een sprookjesachtig verhaal van te maken, want het is een mooi verhaal en de boodschap is er niet minder indringend om.
In het verhaal is informatie verwerkt, zonder dat het belerend wordt. Het nawoord wat je beslist ook moet lezen vertelt meer over de bedreiging van de natuur, met name op de Noordpool.
Het is prettig als je het voorgaande boek, De laatste beer hebt gelezen, maar niet noodzakelijk. Tussen de regels door ontdek je wel wat er gebeurd is toen April eerder op Spitsbergen was. Verder is dit verhaal net zo mooi als dat eerste, en de boodschap ‘let op de aarde’ is net zo duidelijk.
Hannah Gold debuteerde in 2021 met De laatste beer, dat meteen een internationale bestseller werd en de Waterstones Children’s Book Prize & the Blue Peter Book Awards 2022 won. Zij vond net als vele lezers dat er een vervolg moest komen.
ISBN 9789021489797 | Hardcover | 352 pagina's | Uitgeverij Volt | februari 2024| Illustraties van Levi Pinfold | Vertaald uit het Engels door Sandra Hessels | Leeftijd vanaf 10 jaar
© Marjo, 6 februari 2025
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER