Leestafel forum

Korte inhoud.

Om eerst wat te wennen aan de ondraaglijke stank
geeft Vergilius een synopsis, een algemeen overzicht, van de geografie en de logica der strafinrichting “Inferno”.

Dante en Vergilius moeten nog door drie elkaar trapsgewijs volgende hellekringen :
grosso modo en brutto modo :
- Kring zeven : deze der geweldenaren tegen personen en goederen en diensten.
Deze kring is nog eens onderverdeeld in drie gironi (aparte circuits) :
respectievelijk ingericht voor deze die geweld pleegden tegen hun naasten, tegen zichzelf, en tegen God.
- Kring acht herbergt de bedriegers allerhande.
- En kring negen tenslotte, de laatste en diepste kring ontvangt de verraders.

Na de uiteenzetting zijn Dante en Vergilius de walmen der hel en der vergeldingslogica gewoon en vervolgen zij hun tocht.

Beste Berna-trice,

“...voor wie geweld berouwt.”
Berouwen betekent hier : boeten, wie boet voor.
Denk aan de bekende dreigementen “ het zal je berouwen !”, “dat zal je nog spijten !”, “daar zal je nog spijt van krijgen !”,
in die zin, denk ik, moet het begrepen worden.

In verband met logica der rangorde der zonden verwijs ik je naar Aristoteles’ Ethiek van Nichomachus, Thomas van Aquino, en Marjo van Leestafelland.
(En mijn replieken dd 3 november ivm canto 7.)

De vier “zones” van de onderste (negende) hellekring,
waar Dante en Vergilius hun zondenelfstedentocht schaatsend zullen beëindigen op het bevrozen (hèhè) Cocytusmeer zijn :
het Kaïna, naar Kaïn, moordenaar en “verrader” van zijn broer, een bloedverwant,
het Antenora, naar Antenor die zijn vaderstad verried,
het Ptolemaïca, naar Ptolemea die zijn gasten verraderlijk ombracht,
en de Judaïca, naar Judas...(verrader van meester en weldoener)
En we zijn rond.

Phlegeton en Cocytus zijn onderwereldrivieren.
Zelfs de helwaterstaat zit goed in elkaar.
Acheron, Styx, Phlegeton, Cocytus, Lethe
zijn rivieren gevormd door de in de grond dringende tranen en zweet- en bloeddruppels van de lijdende mensheid.
Maar er is geen duidelijke waterscheidingslijn tussen de tranen van de heiligen en de tranen van de zondaars. Weerom is er (gelukkig !) geen apartheid in het lijden.
(Reeds in Plato’s Phaidoon (op het einde ervan,60-62) kan je een geografie van de helwateren en heel de hydrodynamica vinden. De wreedheid ervan houdt het midden tussen Homeros en Vergilius.)

Maar wat houd ik jullie op,
huvort gemoederen !

PS
De plattegrond van de hel in Mercatorprojectie hangt boven mijn bed.
Schaal 1 op oneindig.
Naast het portret van de koning en de koningin.
In een ijselijk satanisch evenwicht.
Ik weet het, het is de wereld op z’n kop :
de hel boven, de hemel eronder.