Park
Willem Claassen

Het is over en uit met Marleen. Nadat hij een tijdje bij zijn ouders heeft gelogeerd kan Willem gelukkig een tijdje, illegaal, in het huisje van zijn vriend Tim wonen, Tim zit voor langere tijd in Thailand.
Het huisje staat in een park en is alleen via een oprit met slagboom toegankelijk. Er zit een redelijke tuin bij het 'Keetje' en het bevalt Willem daar wel. 
Hij kan nu op de fiets naar zijn werk en spreekt af en toe af met zijn goede vriend Michiel om samen een biertje te drinken. De ene keer in zijn huisje, de andere keer in een café. Michiel vindt het wel prettig dat Willem weer in de buurt woont.
Willem brengt zijn dagen weinig spectaculair door, overdag naar zijn werk, 's avonds wat eten, filmkanaal kijken met cola en chips erbij en dan weer naar bed. De gordijnen blijven dicht, want stel dat ze hem zien, dan moet hij eruit. De boodschappen gaan in de rugzak, dan zien ze tenminste niet dat hij inkopen gedaan heeft. Willem is redelijk scherp gefocust op de mogelijkheid van ontdekking.

Hij heeft mondjesmaat contact met Marleen, soms mist hij haar maar echt kapot is hij er niet van. Willem is sowieso een mens van weinig woorden, weinig emoties, weinig actie. Hij stelt alles uit. Hij weet dat hij uit moet kijken naar een andere woning, zeker als Tim aangeeft dat hij het huisje wil verkopen, maar evengoed onderneemt Willem geen stappen om een huis te zoeken. Even overweegt hij het 'Keetje' te kopen maar ook dat is hem teveel moeite. Eigenlijk beleeft hij het meest plezier aan zijn kleine nichtje Tanja, het dochtertje van zijn broer.

Hij krijgt een nieuwe vriendin maar ze wil niet met hem gezien worden... Gek genoeg is het dan wel Willem die iets samen wil ondernemen, samen op pad wil gaan. Beetje dwarsheid misschien? Natuurlijk loopt ook die relatie mis. Willem wordt gevraagd langs te komen, ze heeft hem wat te vertellen...

'Ik denk niet dat we bij elkaar passen.'
Ik knikte.
'Nee. ik denk het ook niet.'
'We kunnen er maar beter mee ophouden. Helemaal.' [...]
'Ja.' zei ik. 'Helemaal.'

Dit geeft goed weer hoe lauw en laconiek Willem op àlles reageert.
In een opwelling reist hij naar Thailand en daar komt eindelijk het zelfinzicht...

Willem Claassen beschrijft veel handelingen nauwgezet, de tocht van en naar de keuken, het pakken van de cola en chips.  De vuile was waarvoor hij  een kartonnen doos als wasmand gebruikt en de andere doos waarin de schone wordt meegenomen. De her en der rondslingerende spullen van zijn ex-vriendin. De vreemde geluiden in zijn 'Keetje'. Het maakt het verhaal traag maar wel beeldend.
Persoonlijk houd ik wel van deze stijl. Alles kabbelt voort en toch gebeurt er veel. Het verhaal blijft boeien ondanks het ogenschijnlijk eenvoudige, bijna saaie, leven van Willem en dat is knap, zeker voor een debuut.
Toch maar eens zijn tweede boek gaan lezen...

ISBN  9789023469780 | Paperback | 240 pagina’s | De Bezige Bij | maart 2012

© Dettie, 23 februari 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER