Orang-oetans drijven niet

Een knap debuut, wat zoals een goed debuut betaamt, helemaal niet leest als een debuut, maar als de pennenvrucht van een ervaren schrijver.
Het verhaal is een coming of age verhaal, maar wat dit boek anders maakt dan andere boeken is natuurlijk Ernst. Hoewel de andere familieleden ook allemaal aan bod komen, en ik vooral de moeder treffend beschreven vond, cirkelt het verhaal toch echt om hem, en dat is op een hele knappe manier gedaan. Ik zag hem tenminste steeds voor me, die boom van een kerel met het verstand van een kind, en dat lijkt me voor een schrijver geen geringe opgave, om dat op een geloofwaardige en niet zielig of betuttelde wijze te doen. De positie van ‘broer van”vond ik ook heel erg mooi beschreven, het onuitgesproken of wel uitgesproken medelijden, de verantwoordelijkheid, en de verwachtingen dat hij het dan maar wél ver moet schoppen in het leven.
Knap zijn ook de humor en de scherpte die elkaar afwisselen.
Kortom een origineel boek wat raakt.

Tot slot kan ik toch niet anders dan het even opnemen voor de groepsleiders in dit boek, ik hoorde tot die beroepsgroep, en ik moet het toch even voor mijn oud-collega’s opnemen. Ik ben het meteen met de stelling eens dat er raar volk tussen zit, maar zo karikaturaal als hier ben ik ze nog niet tegen gekomen, en ook de naam villa Zonneschijn is iets te ver over de top. Al is dat misschien wel precies de bedoeling.

ISBN 9789044618686 | Paperback | 239 pagina's | Prometheus | april 2012

© Willeke, 28 augustus 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER