In de schaduw van de eik
Stefan Popa


‘Ik houd van mijn voornaam. Van mijn voornaam wel. Alex past bij me. Die naam heb ik te danken aan mijn vader, die mijn vader niet was. Hij gaf me bij een poldergemeente onder zeeniveau aan als Alex Petrescu. Tegen de zin van mama, zij stond erop mij Codrin te noemen, Dat kon ze vergeten. Mijn voornaam was de naam die hij mij wilde geven om mijn vader te spelen.’

Alex Petrescu dus. Alex is opgegroeid in Nederland, maar zijn moeder is Roemeens. En zijn biologische vader ook. Hij heeft een donker uiterlijk, waardoor tegen hem gezegd wordt: ‘jij bent een allochtoon.’
De jongen weet dan niet niet eens wat dat is, maar na uitleg begrijpt hij waarom hij er nooit helemaal bij hoort.
Hij is een bekende televisiekok geworden, maar als zijn restaurant de ster die hij eerder verdiende verliest, besluit hij het restaurant te verkopen. Op min of meer hetzelfde moment vertelt zijn vriendin hem een verbijsterend nieuwtje. Alex besluit uit Nederland te vertrekken, koopt ongezien een oud landhuis in de streek waar zijn moeder ooit woonde en is van plan meteen op zoek te gaan naar haar achtergrond.
Zijn Roemeens is niet al te best, zodat hij ook daar in het land van zijn ouders er niet bij hoort.
Hij kent de streek niet, weet niets van de Roemeense normen en waarden. Van het bijgeloof en de overleveringen. Van de Roemeense cultuur die veelal draait om frauduleuze praktijken en corruptie.

Het landgoed dat hij gekocht heeft blijkt een ruïne. Het staat in de bossen, waar helaas, zoals hij zal ontdekken, de oude bomen met sneltreinvaart gekapt worden. Nog net niet op zijn land, maar wel er om heen.
Op zijn domein staat nog maar één oereik overeind.

Alex’ taak: dat huis opknappen, de bomen beschermen en onderzoeken wat de achtergrond van zijn ouders was. Dat hij het huis opkalefatert vindt men prima, maar verder moet hij als vreemdeling zich nergens mee bemoeien. Dat wordt hem al snel duidelijk gemaakt.
Verleden en toekomst bepalen zijn heden. Hij heeft moeite met de communistische elementen die nog volop aanwezig zijn in het Roemenië van nu, en de waarheid over zijn ouders, wat zegt dat over hemzelf? Zijn pogingen om opnieuw een leven op te bouwen, nu in het land van zijn ouders, worden danig tegengewerkt.

In grote lijnen is het een chronologisch verhaal, maar met een verwarrende proloog, en sprongen naar het verleden. Het is een verhaal waar je je hoofd bij moet houden, Popa legt niet uit, waar dat misschien wel handig geweest was. Hij weet de sfeer prima weer te geven: je waant je in dat oude bos, je voelt de pijn van de bomen die omgekapt worden.
Ook de onzekerheid van de hoofdpersoon is duidelijk. Want wie is hij nu helemaal? Een gesjeesde televisiekok? Een halfwas land- en boseigenaar?
Er zitten zeker autobiografische elementen in deze roman, in het nawoord vraagt hij de lezer om meer kritisch te zijn wat betreft het gebruik van hout.

De Nederlands-Roemeense Stefan Popa (1989) is auteur en zelfstandig journalist. Hij brak met zijn roman Verdwenen grenzen. Daarna volgde Of de oleander de winter overleeft, een unaniem lovend besproken boek. In de schaduw van de eik is zijn vijfde roman.

ISBN 9789402712018  | Paperback | 320 pagina's | Uitgeverij Harper Collins | maart 2023

© Marjo,  7 januari 2024

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER