M.
Shira Keller

Jarenlang heeft kunstenares Leah zichzelf kunnen ontlopen. Herinneringen aan vervlogen tijden zijn diep weggestopt. Wanneer Leah een opdracht aanneemt om voor een expositie een zelfportret te beeldhouwen, krijgt ze het moeilijk. Leah moet naar zichzelf kijken. Letterlijk maar ook figuurlijk. De steen blijft vormeloos en hoekig, Leah “ziet er geen hoofd in”. Uren zit ze voor het blok graniet terwijl haar gedachten afdwalen naar het verleden.

De lezer krijgt het verhaal niet cadeau. Het wordt in flarden verteld. Het is haast een puzzel. Los zijn de flarden moeilijk te begrijpen maar wanneer ze samengevoegd worden ontstaat er een bijna volledig plaatje. Een paar puzzelstukjes zullen blijven ontbreken.

De vader van Leah heeft als kind met zijn Joodse moeder in een jappenkamp gezeten. Hij is deze periode nooit te boven gekomen en de gruwelijke herinneringen ontaarden regelmatig in woedebuien. Leah en haar moeder zijn hier de dupe van. Leah heeft een hekel aan haar moeder. Is dit omdat moeder zich passief opstelt of komt het door de hatelijke opmerkingen die haar jarenlang door oma zijn ingefluisterd? Moeder is niet Joods en opa en oma hebben daar grote moeite mee.

Toen Leah vijftien was, werd ze verliefd op haar leraar Klassieke Talen. Markus Prins beantwoordde haar gevoelens. Het was een verboden liefde. Markus was immers haar leraar en Leah nog maar een kind. Bovendien was Markus getrouwd, had een kind en een tweede was onderweg. Dagelijks ontmoetten ze elkaar op een vaste plek. Een moment alleen bestemd voor Leah en Markus.

Was het echte liefde? Was het voor hem even belangrijk als voor haar? Was hun band vooral geestelijk of ook lichamelijk?  Helemaal duidelijk wordt het niet. Markus had het er moeilijk mee. Hij vond dat het niet kon en zocht naar een uitweg. Die uitweg zou hij uiteindelijk vinden. Leah heeft  de hele geschiedenis al die jaren diep weggestopt. Ze heeft het als het ware als een blokkade in haar lijf meegedragen. En nu kan ze er niet meer omheen. Beetje bij beetje laat ze al haar herinneringen naar boven komen. Het verleden moet verwerkt worden. Omdat het blok graniet anders nooit een hoofd wordt.

Ik moest even wennen aan de stijl. In het begin wist ik af en toe niet op welk punt in het verhaal ik was aanbeland. Hoe verder het verhaal vorderde, hoe beter ik de passages in het juiste tijdsbestek kon plaatsen. En toen begon het boek prettig te lezen. Aan het eind van het boek is het verhaal af maar een aantal details zijn niet ingevuld. Vragen blijven bestaan en de lezer mag daar zelf het antwoord op bedenken. Van mij had er iets meer duidelijkheid mogen komen maar nu heeft het boek wel iets magisch. En dat past wel bij Shira Keller. Ze woont niet voor niets samen met een goochelaar.  M. is een heel aardig debuut waarbij de toch wel pittige onderwerpen op integere wijze zijn neergezet.

ISBN 9789057595134| paperback |143 pagina's| Uitgeverij Podium | augustus 2012

© Annemarie, 14 november 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER