Roseanne McNulty is 100 en heeft het grootste deel van haar leven in een psychiatrische inrichting doorgebracht. Ze slijt haar dagen op haar kamertje in het vervallen oude gebouw en heeft met niemand veel contact. Ze wisselt een paar woorden met de schoonmaker John Kane, krijgt af en toe een kort bezoekje van de psychiater William Grene, verder gebeurt er niet veel in haar tamelijk tevreden bestaan. Onder een losse vloerplank verbergt ze echter haar op schrift gestelde herinneringen, waar ze nog dagelijks aan werkt. De geschiedenis van haar leven, al begint ze steeds meer te twijfelen aan de waarheid van haar herinneringen.

Dokter Grene lijkt het moeilijker te hebben. Hij loopt tegen zijn pensioen en voor zijn gevoel heeft hij een zootje gemaakt van zijn leven. Hij heeft zijn huwelijk laten mislukken en als psychiater heeft hij zich ook niet al te zeer ingespannen voor zijn patiënten.

De oude psychiatrische inrichting zal op korte termijn worden ondergebracht in een nieuw gebouw. Dokter Grene krijgt de taak om alle patiënten nog eens onder de loep te nemen, om te zien wie er teruggeplaatst kan worden in de maatschappij. Bij Roseanne stuit hij op de moeilijkheid dat er van haar dossier niet veel meer over is. Het vocht en de muizen hebben er een flinke bres in geslagen. Hij moet haar historie uit haarzelf zien los te peuteren. Dat is niet zo eenvoudig want Roseanne wil er niet over praten en de dokter is bang oude wonden open te rijten. Hij is gefascineerd geraakt door de oude dame het laatste wat hij wil is haar overstuur maken.

Ook hij zet zijn bevindingen op schrift, maar dwaalt voortdurend af naar beschouwingen over zijn eigen leven. Dit werkt voor hemzelf wel therapeutisch en helpt hem vrede te krijgen met zichzelf. Zo zijn zij elkaars psychiater en patiënt. Stukje bij beetje wordt Roseanne's verleden onthult door de memoires en door wat dokter Grene her en der nog boven water krijgt.

Persoonlijk vind ik bepaalde onthullingen nogal vergezocht en de ontknoping is erg cliché. Jammer, want het levensverhaal is echt boeiend. Het schetst heel wrang wat de maatschappij, de politiek en het geloof kunnen aanrichten in iemands leven.

Natuurlijk drong de vergelijking met Godenslaap van Erwin Mortier zich op. Ook een héél oude vrouw die haar memoires schrijft. Maar het verschil is groot. Mortier's Helena is sereen en haar leven is als een kalm stromende rivier, net als het proza van Mortier. Roseanne's leven hobbelt over een rivierbodem vol keien, bochten en stroomversnellingen en zo klinken ook Barry's zinnen. Soms leest het snel en gemakkelijk, dan weer moet je er wat meer moeite voor doen.

Al met al heb ik dit boek met plezier gelezen.

ISBN  978 90 214 3798 9 Paperback 324 pagina's | Em. Querido's Uitgeverij | februari 2010

The secret Scripture, vertaling Johannes Jonkers

© Berdine, april 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER