IJsregen

Het blijft altijd moeilijk om van een verhalenbundel een verslag te maken. Algemene indruk: Mooie en aparte verhalen over mensen die het op welke manier dan ook moeilijk hebben en bepaalde beslissingen nemen. Over het algemeen zijn het geen vrolijke verhalen maar dat hoeft ook niet. Sanneke van Hassel weet elke keer tot de kern van alles door te dringen.

Het eerste verhaal "Een meisje of een dopgarnaal" gaat over een vrouw die ervoor kiest de feestdagen alleen door te brengen. Op het eind van haar werkdag krijgt ze een envelop met geld, dat gekregen bedrag geeft ze onmiddellijk uit aan een etentje en een taxirit. Niet écht triest zou je zeggen maar zij heeft gekozen om alleen te zijn vanwege het ontlopen van medelijden. Ze laat zich rondrijden en steeds komt ze langs zíjn huis. Dit alles is vrij afstandelijk vertelt maar toch... je voelt haar verdriet.

Verhaal 2 "Parel" is in mijn ogen het mooiste. De inhoud is aangrijpend maar dat maakt het niet alleen zo mooi. Het is vooral de schrijstijl die ertoe bijdraagt dat het verhaal je raakt. Het gaat over een vrouw die gelukkig is en zwanger raakt.

"En dan word ik zwanger, mijn lichaam is zwanger, ik volg.
De eerste maand is samen uit het raam staren, zijn hand op mijn buik. Lente, kastanjeknoppen zwellen, het carillon klingelt, meeuwen krijten boven het water. Ik geniet ervan hoe we met zijn drieën in bed liggen, de zondagochtenden zonder einde.'

Maar vriendlief blijft steeds vaker weg ook als het kind er is. Haar ontreddering wordt niet alleen goed beschreven maar ook de zinnen passen zich aan, deze worden steeds korter, waziger zonder aan duidelijkheid te verliezen. Ik heb dit echt vol bewondering gelezen.

Het verhaal van de banketbakker was goed alleen niet erg verrassend; De broer van de banketbakker is eigenaar van de winkel. De banketbakker zelf houdt enorm van zijn werk, legt er zijn ziel in. Maar de broer verkoopt de zaak en de banketbakker ziet zijn hele werk in rook opgaan.

De rest van de verhalen zijn even bijzonder, allemaal mensen die een bepaalde aparte kijk op het leven hebben en voornamelijk uit eenzaamheid bepaalde stappen nemen die je niet verwacht. "Zwerven is een groot woord" is bijna een vrolijk verhaal. De vrouwlijke zwerfster in de groep lacht veel, lijkt gelukkig in haar zwerversbestaan. Je kan je bijna voorstellen dat iemand bij die groep wil horen, maar toch...

In "Mevrouw van Dijk" maken we kennis met een werkster, elke week treft ze het huis keurig aan, ze doet haar werk en elke week twijfelt ze op weg naar huis of ze haar werk goed gedaan heeft. Haar werkgever is makkelijk. Totdat op een dag blijkt dat hij een vriendin heeft. Het bed is rommelig, er zijn twee natte handdoeken, er staan lege glazen naast het bed.
Dit maakt iets los bij mevrouw van Dijk. Zij herinnert zich als het ware dat ze ook vróuw is. Ze verandert haar uiterlijk, verandert haar huis, of het helpt??

Persoonlijk ben ik geen liefhebber van een verhalenbundel, in de winkel zal ik er niet snel voor kiezen, maar dit boek vind ik een aanrader. Alle verhalen zijn bijzonder goed geschreven, er zit een mooie spanningsboog in. Ondanks dat de verhalen een vorm van triestheid uitstralen vond ik ze niet somber, eerder melancholiek. Ze houden je nog even bezig, wat ik toch altijd een pluspunt vind.

ISBN 9023416910 Ingenaaid, 141 pagina's Verschenen: april 2005 De Bezige Bij

© Dettie, maart 2006

Reageren? Klik hier!