Vissen veranderen bij kou van zwemrichting
Pierre Szalowski

'En je flat?'
'Dat gaat niet door.'
'Hoezo, dat gaat niet door?'
'Ze blijven nog een maand zitten. Hun nieuwe huis is nog niet klaar.'
'Waar ga je nu heen?'
'Ik zat te denken aan het chalet...
'Maar hoe doe je dat met je werk?'
'Ik dacht dat jij er misschien zou kunnen gaan zitten... Alleen de eerste maand...'

Op dat moment begreep ik het.

De ik-figuur is een jongetje van elf jaar die bovenstaand gesprek tussen zijn ouders hoort. Hij begreep toen dat ze uit elkaar gingen.
De jongen vindt het verschrikkelijk.  Zijn ouders beslissen dat zomaar, heeft hij dan niets in te brengen? 's Avonds kijkt hij omhoog en bidt naar de hemel om hulp... 
De volgende dag is het in zijn woonplaats Quebec spekglad door de ergste ijzel sinds tijden. Het regent ijs! De straat is bedekt met ijs, auto's lijken verpakt in het cellofaan waarin ze snoepjes verkopen. De jongen weet niet wat hij ziet, zijn gebed is verhoord!

Zijn vriend Alex, de vechtersbaas op school, waarvan de ouders ook uit elkaar zijn, heeft niet zo'n leuk leven met zijn eeuwig vloekende en drinkende vader. Maar als de jongen aan Alex vertelt dat hij de ijzel opgeroepen heeft is Alex' reactie opmerkelijk zacht.

Waarom zou je dat doen?
'O, iets met mijn ouders...'
Toen keek hij helemaal niet meer op me neer. Hij stelde geen vragen meer, zoals gewoonlijk. Hij wilde me bij mijn positieven brengen, zonder me pijn te doen. Een blik is genoeg om te weten wat de ander denkt. Hij legde zijn hand op mijn schouder en schudde me zachtjes en geruststellend door elkaar:

'Hey man, niet van die toestanden als bij mij thuis, hoor.'

De vader van de jongen vertrekt toch naar hun chalet ondanks de gladheid en moeder noemt de jongen ineens constant lieverd. De jongen is boos en ontredderd en vraagt zich af of die ijzel wel zo'n goed idee was... Nu is hij ook nog eens ongerust om zijn vader, straks zit hij zonder stroom in het chalet en wat dan...

In zijn omgeving heeft iedereen echter baat bij de ijsregen, de ijzel verbroedert. Buren die elkaar vroeger nauwelijks gedag zeiden helpen elkaar.
En zo lezen we over Julie, de buurvrouw, een sexy nachtclubdanseres, die haar Russische overbuurman, de wiskundige Boris Bogdanov uit de brand helpt door hem en zijn vissen tijdelijk in huis te nemen. Boris ziet haar niet eens staan, druk als hij is om het water voor de vissen op de juiste temperatuur te houden, anders zijn jaren werk voor niets geweest! Julie valt als een blok voor de onverschillige Boris juist omdat ze zo anders gewend is.
De 'broers' Michel en Simon helpen Alex en zijn vader, die in de kou zitten door een stroomstoring, waardoor alles voor vader en zoon in positieve zin verandert. De directrice van school vindt ook al haar geluk dankzij de gladheid.
Maar tussen de jongen zijn ouders wil het niet vlotten. De jongen vraagt zich af wat hij nou eigenlijk voor voordelen aan die gladheid heeft.
Hij denkt erover om tegen de hemel te zeggen dat ze nu wel mogen stoppen met die ijzel... maar is dat wel zo verstandig?

Het is een hartverwarmend en positief verhaal. Iedereen kent die situaties wel zoals bij heftige sneeuwval of zware regenbuien dat mensen ineens tegen elkaar gaan praten of elkaar helpen. Dat gebeurt ook in dit verhaal en het zijn allemaal opmerkelijke, bijzondere, unieke mensen die elkaar dankzij de noodsituatie met andere ogen leren te zien. Bij sommige gedeeltes zit je hardop te lachen, vooral als Boris en Julie bij de badkuip zitten, Boris starend naar zijn geliefde vissen en Julie starend naar Boris.
De jongen is in al zijn naïviteit bijzonder en vertederend.
Een boek waarin liefdevol verteld wordt over mensen die allemaal graag iets voor een ander willen betekenen, iets voor een ander over hebben.
Lees en geniet!


ISBN 9709848808557 Paperback 207 pagina's Lebowski publishers augustus 2011
Vertaald uit het Canadees Frans door Richard Kwakkel

© Dettie, 24 augustus 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER