Tot ziens daarboven
Pierre Lemaître

De oorlog is bijna voorbij, maar natuurlijk ben je niet veilig tot het echt voorbij is. Luitenant Pradelle wil in deze laatste dagen nog een heuvel laten veroveren door zijn ondergeschikten. Met een laatste overwinning op zijn blazoen zal hij bevorderd worden tot kapitein! Hij weet maar al te goed dat de wapenstilstand ophanden is, maar het leven van zijn soldaten is in zijn ogen minder waard dan zijn eigen roem.

Onder de jongens die op de Duitsers af gaan zijn ook Albert Maillard en Edouard Picourt. Ze kennen elkaar alleen nog maar van gezicht maar dat zal nu volledig veranderen.
Het begint ermee dat Maillard stuit op twee slachtoffers, mannen die vooruit gestuurd waren als verkenner. Maar: ze zijn in de rug geschoten! Hoe kan dat? Als hij Pradelle betrapt op een zelfvoldane grijns is het hem duidelijk. En dat kost hem bijna zijn leven. Pradelle heeft er geen enkele moeite mee om de granaten die hij bij zich draagt te gebruiken om zijn foute daad te verbloemen. Maillard raakt bedolven onder het zand.

En dan valt Picourt boven op hem, en die constateert dat de man onder het zand nog tekenen van leven geeft. Maillard wordt gered, maar Picourt is ernstig verminkt geraakt. Maillard redt hem op zijn beurt. Het is het begin van een verbintenis, waarbij Maillard de verzorger wordt van zijn vriend die onder geen voorwaarde terug naar huis wil. Niet zoals hij  er uitziet. En hij weigert hersteloperaties.

Dachten ze van Pradelle af te zijn, dat is dus niet het geval. Die man lijkt alles in de schoot te vallen, wat hij gewenst had. Zelf is hij van verarmde adel, hij zocht geld. En vindt het. Bij de familie Picourt. En al wil Edouard niets meer met hen te maken hebben, de wegen van Pradelle en Maillard kruisen zich regelmatig.
Pradelle voelt zich oppermachtig, maar is hij dat ook?
En hoe loopt het af met de twee soldaten, zijn ze nog in staat een goed leven te leiden?

Behalve de verschikking van de Eerste Wereldoorlog, vertelt Lemaître ook over de naweeën: het opruimen van de slagvelden, het bijeen brengen van de gesneuvelden, een heidens karwei. Het erge is dat er inderdaad in die tijd mensen waren die dachten te profiteren van dit feit: Oplichterij en gesjoemel, ten koste van de gesneuvelden en hun familie, het gebeurde.

Pierre Lemaitre (Parijs, 1951) is een Franse scenarioschrijver en auteur. Hij ontving de Prix Goncourt in 2013 voor deze oorlogsroman Au revoir là-haut (Tot ziens daarboven).

ISBN 9789401608831| paperback | 503 pagina's | Uitgeverij Xander | juni 2017
Vertaald uit het Frans door Elisabeth van Nes

© Marjo, 4 september 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER