Het kleine meisje van meneer Linh

Meneer Linh is vluchteling. Hij arriveert in een niet nader genoemd land, zonder bezittingen, zonder familie. Maar in zijn armen houdt hij zijn kleindochter vast, het enige dat hem overgebleven is. Het meisje heeft de ogen van zijn zoon, van zijn vrouw, van zijn dochter. Niemand mag voor haar zorgen. Dat kan hij alleen zelf...

In de eerste opvang is hij eenzaam, maar als hij aangespoord wordt om naar buiten te gaan is dat zijn geluk: hij ontmoet er een oude man, die tegen meneer Linh praat over zijn zojuist overleden vrouw en over zijn eenzaamheid. Meneer Linh verstaat er niets van, maar hij luistert en knikt af en toe. En dat is genoeg basis voor een ontroerende vriendschap. Maar dan wordt meneer Linh overgeplaatst. Natuurlijk kan hij zijn vriend niet waarschuwen... hoe moet dat nu?

Het laatste boek van Claudel vind ik niet zo indringend als 'Grijze zielen' of 'zonder mij'. Bij die boeken deed ik na de laatste pagina het boek dicht met een zucht, en had best weer vooraan willen beginnen om nog eens van die zinnen te genieten.
Dat had ik nu niet. Waarmee ik niet zeg dat het geen mooi boekje is. De zinnen zijn à la Claudel, mooi dus. En het is ook prettig om te lezen over die vreemde vriendschap tussen twee oude mannen, die elkaar niet verstaan maar wel begrijpen. De ontluisterende ontknoping op de laatste bladzijde waar recensies het over hebben, voel je toch echt wel aankomen, al mag dat ook de pret niet drukken.
Waarom is dit dan toch de mindere? Misschien omdat er maar die ene laag en wat weinig diepgang in zit? Of omdat er zo weinig te raden overblijft?
Ik wacht maar op de volgende Claudel...

Hardcover | 142 Pagina's | De Bezige Bij | 2005 ISBN: 9023418557

© Marjo, december 2005

Reageren? Klik hier!