De romantische jaren
Paul Ingendaay

"Op een dag werd ik wakker en bleek ik veranderd in een verzekeringsagent. "

Deze opmerking wordt gemaakt door Marko Theunissen (39 jaar), ex student literatuur.
Zeven jaar daarvoor kwam Anton Orzegowski, de verzekeringsagent van Marko's nu voormalige vriendin Martina langs. Opeens voelde Marko de drang te vragen aan Anton of hij mogelijk geschikt was voor het verzekeringswerk. Volgens Anton was het belangrijkste dat je mensen lang kunt verdragen.

"Je gaat ze immers terugzien. Als je goed bent, Marko, zul je ze terugzien zolang ze leven.[...] Maar het is ook bevredigend iets verstandigs voor hen te kunnen doen, anders had ik het nooit volgehouden."

Marko neemt de stap, vooral de opmerking 'De opleiding gaat nogal snel en na een jaar heb je een eigen kantoor' trokken Marko over de streep. 
Hij komt te werken bij de Rheinische en krijgt zijn eigen kantoor mét eigen secretaresse, mevrouw Hünnekes, in Kleinhoek een plaatsje aan de Beneden-Rijn. De twee blijven elkaar, met wederzijds goedvinden, met u aanspreken.

Minder blij met de baan van Marko was vader Theunissen, inmiddels bijna vijfenzeventig. De verstandhouding tussen vader en zoon is sowieso niet optimaal. Als Marko hem belt, is vader altijd oprecht blij maar toch ontstaat er steeds na enkele minuten een wederzijdse wrevel.
Marko's broer Robert is getrouwd met Margret, een voormalige vriendin van Marko. Zij hebben twee kinderen en leiden, volgens Marko, een keurig leventje, precies als vader Theunissen graag ziet. Oudere zus Sonja is het meest vrijgevochten van de drie. Zij zocht de uitdagingen op, woonde popconcerten bij, reisde over de hele wereld, had allerlei vriendjes, experimenteerde met drugs maar raakte niet verslaafd en ze woont nu al jaren in Madrid met Luis. Ze heeft alle contact met haar vader verbroken, wat hem zeer veel verdriet doet.

Marko slijt naar tevredenheid zijn dagen in Kleinhoek. Zijn werk loopt goed, hij hoeft zich niet al te zeer in te spannen. Hij heeft een prettige woning, een villa die hij voor een leuke prijs kon huren. De relatie met Martina is al jaren voorbij maar echt erg vindt hij het niet.
Hij heeft plezier in zijn onbevangen buurmeisje Joe, die altijd haar huiswerk bij hem komt maken. Ze hebben een soort vader, dochter relatie, wat beiden goed doet. Verder heeft Marko een intieme relatie met Angela, een cliënte die getrouwd is. Ze ontmoeten elkaar enkele keren per maand.

Het lijkt allemaal nogal gezapig, het leven van Marko lijkt wat voort te kabbelen, maar toch weet Paul Ingendaay elke keer op het juiste moment bij wijze van spreken een klein druppeltje te laten vallen dat uitwaaiert tot kringen in het water. Tussen neus en lippen door vertelt hij bijvoorbeeld over de opleiding van Marko en dat er iets gebeurt is waardoor hij van het Collegium Aureum getrapt is. Die gebeurtenis komt echter steeds weer terug, je raakt nieuwsgierig naar wat er nu écht gebeurd is. Ook ene Yvonne, de grote liefde van Marko, is een terugkerend element, er is een constant weemoedig verlangen naar wat had kunnen zijn.
Maar op het werk valt ook een klein, vals druppeltje en de kringen die dan gevormd worden maken het geheel nog redelijk spannend.

Het mooiste is echter de relatie met vader, een markante man, die op zijn bijzondere, eigen manier zijn gehechtheid aan zijn kinderen en vooral aan zijn ex-vrouw toont. Op een schitterende, subtiele manier weet Paul Ingendaay de onderlinge verhoudingen in het ouderlijke gezin langzamerhand uit de doeken te doen. Spectaculair is het niet maar het is wel heel mooi en genuanceerd weergegeven.
Op eind van het boek beleven we nog een bijzondere en zeer geslaagde wending in het verhaal.

Voor wie een rustig verlopend maar wel zeer prettig geschreven verhaal wil lezen is dit boek een echte aanrader. Ik heb het met veel plezier gelezen.

ISBN 9789056724405 Hardcover met leeslint 375 pagina's Uitgeverij Signatuur juli 2013
Vertaald door W. Hansen

© Dettie, 7 juli 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER