Julien

Julien is een jonge dichter, die weinig anders ambieert in het leven dan dichter te zijn. Maar succes heeft hij vooralsnog niet. Uitgevers sturen zijn 'manuscripten' terug, met een afwijzing.
Als Simone, zijn vrouw, afgestudeerd is en met het idee komt om naar Amerika te gaan, hapt hij meteen toe. Amerika, dat is de droom, het land van de onbegrensde mogelijkheden, het land waar hij altijd al heen wilde. Simone zal daar kunnen promoveren, en inderdaad, ze vindt snel een plek, en ze regelt alles. Julien laat zich alles aanleunen. (dat ze het accepteert!!. Het verbaast me!)
En dan zijn ze in Amerika, en dan vindt Julien dus geen baan, zoals hij die in gedachten had: een parttime baantje op een bibliotheek leek hem wel wat. Maar hij begrijpt al gauw dat hij dat kan vergeten, en solliciteert ook op andere banen. Allemaal voor niets. Niemand zit te wachten op een Nederlander die geen diploma's heeft en bovendien slechts parttime wil werken. Tenslotte vindt hij iets: in een pizzeria wil de Italiaanse eigenaar hem wel hebben. Hij heeft papieren en kan zo de zaak nog enige schijn van legaliteit geven. Want al snel merkt Julien dat er wel heel erg veel verloop is, en ze zijn vrijwel allemaal Spaanstalig. Vluchtelingen, 'guest-workers'. Mensen die door de Amerikaan uitgebuit worden. Niets nieuws onder de zon. Ook in Amerika zijn deze misstanden. En nog veel meer. De Amerikaanse droom bestaat niet. Het is een ongelooflijk puriteins land, waar schijnheiligheid hoogtij viert.

'Amerikanen houden niet van Donald Duck. Donald Duck is chagrijnig, zit vaak zonder werk, scheldt en vloekt en gaat tekeer, tegen Guus, tegen de neefjes, tegen de buurman. Donald Duck is geen held, hij neemt voortdurend de verkeerde beslissingen, is een opschepper, een driftkop, niet bijzonder slim, heeft geen geduld, is altijd blut, trekt altijd eerst zijn snavel open en denkt dan pas na, en is ook als opvoerder niet bepaald een lichtend voorbeeld.
Hier in Amerika hebben ze meer met Mickey Mouse. [...]
Mickey, een braverik, die altijd vrolijk lacht, altijd aardig en beleefd is, enz enz.."

En de uitgeverijen sturen zijn gedichten nog steeds terug. Owen Donkers is misschien zelf wel Julien? Het boek is in de ik-vorm geschreven, en lijkt erg autobiografisch. Het leest als een trein, zou dat ook zo geweest zijn als Julien juist een succes was in dat land van de onbegrensde mogelijkheden?
Een boek waarin verteld wordt dat wij het nog zo slecht niet hebben hier in Nederland leest wel lekker natuurlijk. En dat die droom als een zeepbel geknapt is, daar verbazen we ons toch niet over?
Misschien wil hij in verkapte vorm toch zijn gedichten uitgeven? Er staan er enkelen tussen de hoofdstukken in. Dat heeft hij dan toch maar lekker voor elkaar!

ISBN 9789060057803,  Paperback 235 pagina's, Tomas Rap maart 2009

© Marjo, juni 2009

Lees de reacties op het forum, klik HIER