Vliegende Varkens

Deze eersteling van Marise van Doorn is een boek naar mijn hart.

Eline is lerares, en heeft een burn-out. Als ze een beetje doelloos thuis zit, gaat ze haar verleden 'opruimen', en ze schrijft het verhaal van de liefde in haar leven, de liefde die een drama werd. Of toch niet?
In 1966 is ze bijna lerares, als ze Sander ontmoet, een vrolijke flierefluiter. Ze valt als een baksteen voor deze student, die nogal goed in de slappe was blijkt te zitten, en met een paar vrienden in een groot huis woont. Als Eline zwanger blijkt te zijn, wil Sander trouwen, en ze trekt bij de mannen in. Hij is dol op hun dochter Fleur, en dat geldt ook voor zijn Engelse familie, die niet veel oog heeft voor Eline, maar des te meer voor Fleur.
De idylle wordt langzaam verstoord als Eline ontdekt dat Sander zijn vroegere levenswijze niet echt opgegeven heeft. Dan is er de traumatische gebeurtenis, waar Eline, nu haar dochter volwassen is en gaat trouwen, nog last van blijkt te hebben. Het opschrijven loutert, maar ook de ontmoeting met Niels, een van de medebewoners, die ze ook al die jaren niet meer heeftgezien.

Marise van Doorn heeft een vlotte stijl van schrijven, haar toon is melancholisch, net niet melodramatisch, het wekt een heimwee op naar dingen die nooit waren.
De enkele schoonheidsfoutjes, wat hoogdravendheid misschien, bestudeerde zinnen, en het ontbreken van uitleg die toch wel handig geweest zou zijn, het zij haar vergeven.
Ik heb genoten...

ISBN 9057868989 Ingenaaid, 274 pagina's Verschenen: oktober 2005 Servo Uitgeverij En Dtp

© Marj, 4 februari 2006

Lees de reacties, klik hier!