De foto van Faye Finsbury
Mariëtte Haveman

Maria gaat naar Engeland, naar Londen, om actrice te worden. Dat is wat ze altijd gewild heeft.
(Waarom niet in Nederland, vraag ik me af?) Maar in Londen is de bevreemding groter. Ze moet Engels spreken, en al  blijkt ze dat in een sneltreinvaart onder de knie te krijgen, contacten leggen gaat wat minder.
Ze woont bij een hospita, die verstoken zal blijven van het gezellige kopje thee en bijbehorend kletspraatje; Maria ontwijkt haar zoveel mogelijk. Natuurlijk gaat ze op school met mensen om, maar ook daar blijft alles op afstand. Dat ligt zeker ook aan Maria zelf. Ze is onzeker, durft niet te geloven dat anderen haar misschien wel echt aardig en interessant vinden. Ze trekt snel - vaak negatieve - conclusies over wat anderen doen en denken, vooral als het haar zelf aangaat. Toenadering wordt argwanend bekeken. Ook de leraren vertrouwt ze niet, al vindt ze Matthew wel boeiend. Hij raakt haar met zijn woorden.
Zeker, ze gaat naar feestjes, ze praat wel, ze doet mee, maar het is niet waar ze naar op zoek was. Als de leerlingen een opdracht krijgen om met een eigen stuk te komen, grijpt ze haar kans. Ze zal ontdekken wat het echte leven is: ze gaat aan den lijve ondervinden wat het is om zwerver te zijn, en die gevoelens zal ze uitbeelden. Het echte leven ontdekken en laten zien, als tegenstelling voor al die gebakken lucht om haar heen. Haar avonturr in de beangstigende verloederde buitenwijken van Londen vormen het hoogtepunt van het boek. Maar niet in Maria's leven.
Voor haar gevoel wordt het een complete afgang, en als de teleurgestelde hospita de huur opzegt, en haar Nederlandse vriendje afziet van een hereniging in Engeland, omdat hij een nieuw lief heeft gevonden, geraakt Maria op drift. Ze volgt geen lessen meer, haar geld wordt gestolen, en dat ‘echte leven’ dat ze zo graag wil beleven? Dat ziet ze nergens.
Dan wordt een helpende hand toegestoken, en op dat moment in haar leven ontmoet ze Faye Finsbury, een fotografe.
Zal deze vriendschap Maria’s leven weer op orde brengen? Het lijkt er even op...

Het verhaal komt moeilijk op gang. Als je herhaaldelijk stukjes, zinnen terug moet lezen om te begrijpen wat er verteld wordt, dan schiet dat niet op. Maria is een meisje van negentien, maar blijkbaar laat in de puberteit gekomen. Ze is veel te veel bezig met het bepalen van haar eigen plaats in het leven om een nieuw leven in Londen aan te kunnen. Dat leidt tot heel veel introspectie. Te veel soms. Als aan het einde van het verhaal de spanningsboog inzakt, valt het me moeilijk om door te lezen. Gelukkig leren we door Maria’s omzwervingen door de stad ook Londen zien in de jaren zeventig, met aan de ene kant de ontzettende verloedering, en aan de andere kant de grootsheid.

ISBN 9789059362000 | Hardcover | uitgeverij Cossee | mei 2008

© Marjo, 4 juni 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER