Keizerlijk geel
Lucas Zandberg
Wie zich een klein beetje verdiept heeft in de Chinese geschiedenis weet dat keizerin Cixi daar een belangrijk rol in heeft gespeeld. Ze 'regeerde' meer dan veertig jaar over het keizerrijk China. En dat alles omdat zij het geluk had een zoon te baren. De enige zoon van de heersende keizer.
Cixi was de dochter van een lagere ambtenaar, maar keizer Xianfeng koos o.a. haar als bijvrouw. Omdat zij hem een zoon schonk steeg zij op de maatschappelijk ladder naar de belangrijkste bijvrouw van de keizer, alleen de keizerin zelf had zij nog boven zich staan.
Westerlingen waren barbaren, maar toen de Britten en de Fransen tijdens de Tweede Opiumoorlog (1856-1860) de Chinese hoofdstad Peking aanvielen vluchtte de keizer. Dit tot grote ergernis van Cixi. Deze gebeurtenis werd bepalend voor haar latere handelen, zij zou zich nooit zo laf tonen. De keizer overleed ver van zijn geliefde paleis en daarmee werd de zoon van Cixi de nieuwe keizer, maar hij was pas vijf jaar oud.
Cixi pakte meteen uit. Zij zette hulp van prins Gong, een lid van de Chinese keizerlijke familie, de in haar ogen incompetente ministerraad af. Zij werd samen met de keizerin, regentes van Tonghzi, haar zoon. De veel vriendelijker en meer naïeve keizerin nam de verzorging van het kind op zich, tot leedwezen van Cixi. Maar samen met Gong, die ze tot hoofd van hoofd van Algemene en Binnenlandse Zaken had benoemd nam zij de regeringstaken op zich en dat deed ze met verve! Zij regeerde met strakke maar intelligente hand.
Zij genoot van haar taak, ook al moest ze achter een scherm zitten tijdens het bespreken van staatszaken. Als vrouw zou zij anders een onbeduidend onderdeel van de harem van haar overleden man zijn geworden. Maar nu kon zij zich profileren en dat deed ze goed. Ze deed alles uit belang van haar geliefde zoon. Alles stond in het teken van hem.
Toen hij echter zestien jaar werd en de taak van haar over zou moeten nemen bleek dat hij niet erg geïnteresseerd was in staatszaken, wel in vertier en plezier. Zijn regeerperiode zou vermoedelijk naar de ondergang van China geleid hebben, maar tot groot verdriet van Cixi overleed haar zoon na twee jaar aan de pokken.
Opnieuw werd zij regentes, dit keer over de door de keizerin en Cixi geadopteerde vierjarig neefje Zaitian. Maar deze jongen was uit een heel ander hout gesneden dan Tonghzi, hij dacht na, was intelligent en deed wat hij zelf wilde. Tegen zijn 'moeder' was hij beleefd maar achter haar rug smeedde hij wilde hervormingsplannen.
De Japanners zouden dan grote invloed krijgen.
Ook de Westerlingen drongen zich nog steeds op, maar met het laffe voorbeeld van haar man voor ogen, bleef Cixi stand houden en uiteindelijk zijn het de Boksers die tegen hen in opstand komen. Aanvankelijk was Cixi daar blij mee, het betekende immers het behoud van het keizerrijk, maar het liep teveel uit de hand en opnieuw moest Cixi radicaal ingrijpen.
We lezen over de enorme inzet van Cixi, die af en toe, zo gauw haar macht in het geding was, tot zeer radicale maatregelen overging. Het was een zeer pittige dame die haar mannetje stond. Zij streed voor haar China. Maar we lezen ook over de andere kant van Cixi, over haar wanhoop, haar verdriet, haar warme gevoelens voor twee opeenvolgende mannen die haar altijd met raad en daad terzijde stonden.Kortom, ook Cixi is een gewoon mens.
Lucas Zanberg stelt met nadruk dat dit boek een roman is maar hij heeft wel de geschiedenis zo dicht mogelijk benaderd. Hij heeft zich heel knap weten in te leven in het toenmalige keizerlijk hof met alle rangen en standen en do's en don'ts. Cixi wordt dankzij Zanbergs pen een vrouw van formaat, maar wel mét een hart. Je hebt na afloop bijna het gevoel dat je Cixi persoonlijk gekend hebt! Ze heeft een heel eigen stem gekregen. Ook heeft Zandberg de enorme keizerlijke kluwen weten te ontwarren en in een begrijpelijk verhaal weer te geven. Mooi en knap gedaan!
ISBN 9789029540094 | Paperback | 335 pagina's | Uitgeverij De Arbeiderspers | november 2019
© Dettie, 18 november 2019
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER