Diepgevroren makrelen
Igor Znidarsic

Milan, een Tsjechische immigrant, droomt van een carrière als gerenommeerd schrijver. Hij wil niet langer de 'onzichtbare passant' zijn. Hij ziet zichzelf al lopen door zijn woonplaats Haarlem, mensen stoten elkaar aan, fluisterend... daar heb je Milan... Onbekende mensen zullen hem dan gedag zeggen want hij is die gevierde schrijver...

Hoe anders is de werkelijkheid. Milan, een hoogopgeleide man van dertig jaar, droomt al tien jaar zijn droom maar zijn manuscripten worden zonder uitzondering afgewezen. Hij woont in Haarlem-Noord waar hij twee armetierige kamers bij een hospita huurt. Hij wil per se geen vaste baan van 9 tot 5, daarin zou hij maar vastgeroest raken. Zo komt het dat hij via het uitzendbureau als schoonmaker werkt in een zusterflat. Irma, een kunststudente, werkt daar ook. Milan, die ooit een carrière als beeldend kunstenaar ambieerde maar inzag dat hij daarvoor niet voldoende talent bezat, vindt het prettig om met haar over kunst te praten. Zij wil wel eens wat van hem lezen, hij werkt momenteel aan zijn roman Icarus, en hij wil haar werk wel eens zien. Irma is van een elegante schoonheid, een vrouw die hij nooit zal kunnen hebben. Zij is alles wat Milan niet is. Als zij ergens binnenkomt valt ze onmiddellijk op, zij woont aan 'de Goudkust' in Haarlem, haar talent wordt wel gezien en erkend.

Veel verder dan één bezoekje komt Milan niet want natuurlijk heeft Irma al een vriend. Hij stelt zich tevreden met Annabel, hoewel ze zijn grote liefde niet is, hebben ze het samen prettig. En dan ontmoet hij Irma weer en zij blijkt tot zijn stomme verbazing nu wel in hem geïnteresseerd. Zijn vriend Abdul waarschuwt Milan, hij wordt gebruikt door Irma. Milan luistert niet... Annabel wordt gedumpt en Milan belandt in het paradijs. Maar na drie maanden in hogere sferen geleefd te hebben stort Milan weer ter aarde...  Abdul krijgt gelijk, Irma kiest voor haar ex, de kinderarts Mark.

Het leven wordt zwaarder, het uitzendbureau heeft steeds minder werk voor Milan. Hij klampt zich vast aan zijn literaire werk... Maar na het zoveelste ellendige baantje waar hij letterlijk doodziek van wordt, beseft hij dat het zo niet langer kan. Net als Icarus kan hij kiezen om te blijven proberen hoog te vliegen wat helemaal mis kan gaan of kiezen voor een aardser bestaan dat wel haalbaar is. Hij beseft dat hij nooit die gevierde schrijver zal worden, hij zal nooit een vrouw als Irma krijgen. De wanhoop is groot. Heeft alles nog wel zin? Hij knokt en vecht met zichzelf en zijn dromen en ambities.
Milan heeft het geprobeerd, maar greep te hoog, hij neemt uiteindelijk genoegen met minder hoge ambities en beseft dat je daar ook gelukkig mee kunt worden. De droom verdwijnt niet, blijft altijd bestaan, er zal ook altijd aan gewerkt worden maar het is geen uniek en zaligmakend doel meer. Hij wordt een succesvol journalist hoewel hij de journalistiek altijd als 'het zwakbegaafde broertje van de literatuur' zag.
En tot zijn verbazing merkt hij ook dat hij Annabel mist, wat hij toen door het najagen van zijn droom niet wilde zien, beseft hij nu, zij was het helemaal, maar wil zij hem nog wel?

Het boek is een semi-autobiografische ontwikkelingsroman.
Het prettige van dit boek is dat ondanks de worstelingen van Milan eindelijk eens niet de ongekende somberheid overheerst die bij veel andere Nederlandse schrijvers wel gebruikelijk is. Igor Znidarsic heeft het verhaal zo weten te schrijven dat het geen eindeloze lamlendigheid of gezeur wordt maar een verhaal over iemand die volwassen aan het worden is. Een man die probeert ondanks tegenslagen iets van zijn leven te maken. Als het boek uit is blijf je met een positief gevoel zitten.  Dat is voor mij de grote kracht van dit boek. Het laat op een milde, humoristische manier een mens zien met al zijn zwakheden en positieve eigenschappen die langzamerhand zichzelf accepteert zoals hij is. Het is puur genieten, een boek dat energie geeft.

Igor Znidarsic (54) is, net als Milan, een immigrant maar dan uit Slovenië. Hij wilde ook naar de kunstacademie. Hij woonde tot zijn drieëndertigste ook in Haarlem waar hij een minder prettige tijd had. Igor schreef eveneens zowel non-fictie als fictie. Met non-fictie had hij snel succes en hij schreef artikelen voor bijna alle grote Nederlandse kranten en bladen en was tien jaar hoofdredacteur van een vakblad over eten en drinken. Het fictie schrijven lag een tijd stil maar na een aantal jaren begon hij daar weer mee en er werd een verhaal gepubliceerd in het literaire tijdschrift Lava. Daarna schreef hij deze, uitstekende,  debuutroman Diepgevroren makrelen.

ISBN 9789078840220 Paperback 197 pagina's  Uitgeverij PMA mei 2011

© Dettie, 16 juli 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER