De tuin
Een familieroman in brieven
Hennie Molenaar

Zoals de ondertitel al aangeeft is het boek in briefvorm geschreven. De eerste brief is gedateerd twaalf maart, 1922, de tijd waarin nog geen internet, apps, facebook etc. bestond. Elke nieuwtje in de familie werd via persoonlijk contact of... brieven doorgegeven en dat is precies wat Guusje doet.

Guusje (18) heeft een nieuw baan op de tuinderij bij de familie De Boer, zij zal het huishoudelijke werk op zich nemen. Leida, de vrouw des huizes, is ziek, ze heeft TBC, en is tot weinig werk in staat. Al snel rust alle huishoudelijke verantwoording op de jonge schouders van Guusje.
Op haar enige vrije middag, de zondag, schrijft ze lange zeer levendige brieven aan haar jongere zus Cootje en vertelt ze wat er allemaal gebeurt op haar werk. Guusje heeft al gauw haar hart verpand aan het gezin en is stapelgek op de twee kinderen van Jan en Leida, waarover ze uitgebreid verslag doet. Al snel leef je als lezer ook mee met de familie.

Het is zwaar werk, met eindeloos veel wasgoed, schoonmaken, de zieke verzorgen én de kinderen vermaken. Hoewel Jan een man van weinig woorden is, betrekt hij Guusje steeds vaker in de gesprekken waardoor Guusje zich gewaardeerd voelt, meldt ze aan Cootje. Helemaal als het steeds slechter gaat met Leida wordt er meer overlegd. Guusje blijkt van onschatbare waarde in het gezin en Leida is blij dat Guusje, zo jong als ze is, toch alles in goede banen weet te leiden.
In de brieven lezen we hoe enorm Guusje meeleeft met de vriendelijke, zieke vrouw. Helaas, ondanks ziekenhuisopname en de uitstekende verzorging van Guusje, kan Leida haar ziekte niet overwinnen. Maar ze kan rustig sterven want Guusje heeft belooft voor de kinderen te blijven zorgen. De kinderen hebben zich inmiddels erg gehecht aan Guusje en dat is wederzijds.

Maar na de dood van Leida beginnen de problemen pas ècht. Wat nu, anno 2021, nauwelijks meer voor te stellen is, was het in 1922 heel ongepast als een meisje bij een ongehuwde man of weduwnaar woonde. Guusjes moeder eist dan ook dat Guusje weer naar huis komt, want Guusjes naam en die van de hele familie zullen door het slijk gehaald worden als ze blijft. Maar dan had ze buiten Guusje gerekend... Guusje weigert...

We belanden vervolgens in het volgende deel van het boek, waarin zus Cootje naar haar lievelingsnicht schrijft. Catootje ziet en hoort veel, moet geheimen bewaren die eigenlijk te groot voor haar zijn en nicht Alie vormt een mooie uitlaatklep voor Cootje.
In deel drie komt moeder Marie zelf aan het woord in de brieven die ze haar broer schrijft. Ze worstelt erg met het gedrag van Guusje. De goede naam van de familie wordt door het meisje geweld aangedaan en dat is moeilijk te verteren...

De briefwisselingen vormen een enorm boeiend verhaal en geven een prachtig tijdsbeeld. Door te kiezen voor een roman in briefvorm komt het verhaal ook dichtbij. Je leeft als vanzelf mee met Guusje en de families.  Als je eenmaal begint te lezen kun je moeilijk stoppen.
De tuin is tot mijn verbazing in eigen beheer uitgegeven, ik ken namelijk vele minder goed geschreven boeken die bij gerenommeerde uitgeverijen verschenen zijn. Dit boek is vlot geschreven, mooi opgebouwd, heeft een goed taalgebruik, passend bij de tijd waarin het verhaal zich afspeelt etc. Het verdient zeker een groot lezerspubliek.
Dus... kopen en lezen!

ISBN 9789464313215 | Paperback | 273 pagina's | Boek-scout | april 2021

Dettie, 21 juli 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER