Alles wat er was
Hanna Bervoets

Ze hadden allemaal ergens anders kunnen zijn op de dag van de Knal. Maar op die bewuste zondag vormden acht mensen een gelegenheidsgezelschap en kwamen ze samen in een school. Doel van deze samenkomst was om leerling Joeri te interviewen voor een televisieprogramma. Het vraaggesprek zal echter nooit uitgezonden worden. Ineens was daar, volkomen onverwacht, de Knal. Het einde der tijden. De televisie zond nog een bericht uit dat iedereen binnen moest blijven, deuren, ramen en gordijnen gesloten dienden te worden en dat men moest wachten op nieuwe instructies maar daarna bleef het stil. Nieuwe instructies kwamen er niet en het leven zoals het eens was, is voorgoed voorbij. Het eindeloze wachten begint. Wachten op duidelijkheid, wachten op het moment dat ze de school kunnen verlaten. Wachten tot ze gered zullen worden.

Hoelang zal het duren voordat het buiten weer veilig is? Hoelang zullen ze moeten doen met de schamele etensvoorraad die ze hebben aangelegd van het weinige eten dat ze in de school hebben gevonden? Het eten gaat op rantsoen, de honger slaat toe. Cameravrouw Lotteke is de eerste die breekt, ze verdraagt het niet om nog langer zonder haar kind te zijn en vertrekt. Is ze haar dood tegemoet gegaan? Buiten hangt een dikke, grijze mist, verder is er niets.

Er blijven zeven mensen over: leerling Joeri, zijn moeder Natalie, leraar Kaspar en conciërge Kaylem. De tv-ploeg wordt vertegenwoordigd door Merel, Barry en presentator Leo. Vanaf nu zijn ze op elkaar aangewezen maar het is tegelijkertijd ieder voor zich. Er wordt genegenheid voor elkaar opgevat maar er ontstaat ook wrevel. Verliefdheden leiden tot driehoeksverhoudingen. En ondertussen blijft daar steeds het wachten. Het wachten waarop? Is er nog wel leven mogelijk buiten de muren van de school? Wat zal er van hen worden als ze door hun voedselvoorraad heen zijn? Van wie is het lege kokertje Halopax? Wat gebeurt er met de geestestoestand van de gebruiker hiervan nu deze niet langer over het medicijn kan beschikken?

Het verhaal wordt verteld door Merel. Ze houdt een dagboek bij. Haar dagboekverslagen worden in het boek echter niet chronologisch weergegeven. Hierdoor weet de lezer soms al wel dat er iets afschuwelijks gebeurd moet zijn maar nog niet wat. Mijn nieuwsgierigheid werd hierdoor doorlopend geprikkeld en steeds als ik poogde het boek even weg te leggen, werd ik er, als door een magneet, weer genadeloos naartoe getrokken. Het verhaal had me volledig is zijn greep. Het is heel aangrijpend en indringend. Er gebeuren dingen in het boek die onder normale omstandigheden ondenkbaar zouden zijn. Niets is meer zoals het was. Er is een nieuwe realiteit ontstaan, een waarin het overlevingsinstinct hoogtij viert.

Het einde der tijden is een onderwerp waar veel mensen maar liever niet aan denken. Anderen kloppen zichzelf op de borst en beweren zich dan op te zullen werpen als ware helden. In Alles wat er was schetst auteur Hanna Bervoets een klein, mogelijk scenario. Acht mensen die opgesloten zitten in een school. Het had ook een kantoor kunnen zijn of een supermarkt, het gaat erom dat ze hun locatie niet kunnen verlaten. Niemand werpt zich op als held. Wel neemt de charismatische Leo min of meer het leiderschap op zich. Sommigen zetten zich hierdoor tegen hem af, anderen blijken gedweeë volgelingen. Wat echter niet te vermijden is, is dat het steeds slechter gaat met iedereen. Lichamelijke en geestelijke verval slaat toe. Is redding nabij of is het slechts een illusie?

Alles wat er was is een duizelingwekkende leeservaring die voorlopig nog wel even in mijn gedachten rond blijft spoken. Indrukwekkend tot de laatste zin. Een dijk van een boek!

ISBN 9789025440374| paperback| 256 pagina's| Uitgever Atlas Contact | januari 2013

© Annemarie, 22 februari 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER