Paravion

Mijn oordeel over dit boek is niet echt positief. Niet mijn soort boek misschien?

In een dorpje in Morea (zal wel Marokko zijn) woont het echtpaar Baba Baloek en Mamoerra, buitenstaanders in de kleine gemeenschap: hem kijkt men met de nek aan, en noemt men "slaaf" haar benijden ze juist vanwege haar blankheid. En het feit dat ze omgaan met de dorpsheksen maakt het er niet beter op.
Baba Baloeks vader is al tien jaar geleden uit Morea vertrokken en als op een dag zijn brief komt besluiten ze dat Baba Baloek ook gaat, naar het beloofde land: Paravion (Amsterdam).
Tot dusver lijkt het een normaal verhaal, maar dan begint het sprookjesachtige: de zeven mannen in het dorp besluiten ook te vertrekken op hun vliegende tapijten, zij bezwangeren voor ze gaan tegelijk hun zeven vrouwen. De mannen zijn afwezig als de zeven dochters op dezelfde dag geboren worden.
Mamoerra, ingetrokken bij de heksen, is ook zwanger, maar bevalt natuurlijk niet op die dag; als Baba Baloek (de derde)wordt geboren, sterft Mamoerra en de jongen wordt door de heksen opgevoed, en net als zijn ouders met de nek aangekeken of gepest.
Op een dag ontmoet hij een meisje, die hem lessen in seks geeft, waar later het hele dorp van profiteren zal.
Hier houdt in feite het verhaal op. We gaan naar Paravion, waar de mannen de grootste moeite hebben om te integreren.

"het leven verliep hier op een manier waarover zij geen zeggenschap hadden. Dingen liepen anders dan zij zouden willen. Zij hadden geen autoriteit, er was geen erkenning voor hun mannelijkheid, het natuurlijke overwicht van hun kunne ging hier verloren. Hoe moesten zij aansluiting vinden? Daar waren compromissen voor nodig en juist compromissen tastten hun wezen aan."

Bouazza geeft heel duidelijk aan hoe de cultuurverschillen liggen, maar voor mij is de vorm waarin hij het doet niet prettig.

ISBN 9789044603323 Hardcover 220 pagina's | Uitgeverij Prometheus | oktober 2003

© Marjo, 2004

Bekijk de reacties, klik hier