Het meisje in de toren
Gerrit Sangers

Het boek begint met Mauritz van de Velde die voor het St. Gregorius, de middelbare school, staat waar hij veertig jaar geleden de lessen volgde. Het gebouw wordt afgebroken. Het is te oud, er komt een nieuw gebouw aan de rand van de stad. Mijmerend staat hij te kijken naar de lege directeurskamer. Enkel het enorme eikenhouten bureau staat er nog.
De brede gangen, de granieten vloer... herinneringen komen boven drijven. Hij herinnert zich Betty Seiren, Annette de Woude maar vooral Heleen Kalijn waar Mauritz zo hopeloos, radeloos, redeloos verliefd op was.
Zij was letterlijk en figuurlijk het meisje in de toren.
Letterlijk waren de enkele keren dat Mauritz het schoolgebouw verliet en Heleen zag in 'de toren' waar zich de kamer van frater Vincentius de schooldirecteur bevond, niemand kwam daar! Wat moest Heleen bij Vincentius? Hij wachtte haar op maar ze kwam niet, wat deed ze bij de directeur?
Een enkele keer plaatste hij hierover wel een opmerking tegenover klasgenoten maar die reageerden nauwelijks. Hij vroeg het Heleen zelf maar zij wuifde het weg...
Figuurlijk was Heleen eveneens het onbereikbare meisje, zij zat in haar 'toren' en die was te hoog voor Mauritz. Heleen was alles voor hem, hij leefde voor haar, hield van haar. Maar zij was onbereikbaar. Een enkele keer zei ze wat tegen hem en daar borduurde hij dan eindeloos op voort. Hij droomde zijn lieflijke en wilde dromen van haar. Niemand kon tippen aan Heleen.
Natuurlijk heeft hij wel een enkele keer contact met een ander meisje, hij zoent zelfs met één, lijkt zelfs een beetje verliefd op een ander. Maar toch ze is het niet het ware, ze is geen Heleen.
En nu, veertig jaar later, is alles anders, het gebouw is gesloopt, de toren is met de grond gelijk gemaakt, maar de herinneringen blijven...

Het is een verhaal over voorbije tijden. Een verhaal over de onzekerheden van een puberjongen in de jaren zestig/zeventig van de vorige eeuw. Over de enorme verliefdheid die op zo'n leeftijd toe kan slaan, een verliefdheid die alles op zijn kop zet. Een verliefdheid waarvan je gelooft dat die nooit meer over zal gaan. Wie herkent het niet...
De tekst is in vrij grote letters afgedrukt, dat is even wennen, maar na een paar bladzijden valt het niet meer op.
Het verhaal is niet spectaculair of bijzonder, zelfs niet spannend, maar toch blijf je wel doorlezen. De schrijver heeft namelijk een aangename 'vertelstem'.
Gerrit Sangers heeft al meerder boeken geschreven maar dit is zijn eerste roman. Deze eersteling maakt wel dat ik nieuwsgierig wordt naar zijn volgende roman. Conclusie; een prettig leesbaar boek met een nostalgisch tintje.

ISBN 9789461532510 Paperback 154 pagina's Uitgeverij Aspect februari 2013

© Dettie, 10 juli 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER