Juni

Voor mijn gevoel heb ik meer van dit boek kunnen genieten omdat ik van te voren geen idee had waar het over ging. Moet ik dus de korte inhoud vertellen? Ik doe het niet. Waarschijnlijk verklap ik toch al te veel als ik ga zeggen wat ik van het boek vind.

Het is een cirkelroman, het eindigt zo'n beetje waar het begon. Dat begin- en eindhoofdstuk is een gebeurtenis uit het verleden, waar de rest van het boek aan opgehangen is. Als je evenwel zonder voorkennis leest, dan heb je geen idee! Je vraagt je af wat je nu toch aan het lezen bent, je wilt die nieuwsgierigheid bevredigen, en dan word je totaal verrast door het eigenlijke verhaal. De magie blijft nog even hangen, want wat er gebeurt is niet bepaald alledaags: een oma die op de hooizolder kruipt en er niet meer van af komt; een graf dat opgeknapt schijnt te moeten worden, en terwijl dat graf er mooier uit komt te zien, verkeert de boerderij waar de hoofdpersonen wonen in een staat van verval, waar niemand zich iets van aan schijnt te trekken.
Komt het door de voelbare hitte? Gerbrand Bakker is een meester in het schetsen van een sfeer, je voelt de drukkende hitte, maar ook de spanning tussen de personages. Waarom gooit men toch steeds die arme hond in het water? En de bakker met zijn busje, die is ook overal!
Dan wordt ook nog de spanning opgevoerd door het gebruik van korte hoofdstukken die steeds van perspectief wisselen, waarbij de gebeurtenissen elkaar steeds overlappen. Prachtig is dat. Alleen de personages die ook bij het voorval uit het verleden een rol speelden hebben een naam, met als uitzondering de vijfjarige Bieke: degene die alles ziet en niets begrijpt. Zoals de lezer ook heel lang niets begrijpt.

"Iedereen lijkt wel gek geworden vandaag. Haar moeder is mopperig, ze snapt niet precies waarom. Alleen maar om die bloempot? Dat is toch net zo erg? Oom Johan die zomaar Does in de sloot gooit, maar ja, oom Johan doet wel vaker vreemde dingen, dat komt natuurlijk omdat hij dat ongeluk heeft gehad. Opa die drie bomen omzaagt, en ze liggen gewoon daar in de tuin. Oma die op het stro zit en niets terugzegt als ze iets vraagt. En haar vader maakt alles stuk."

En dan zijn er ook in dit boek de ijzersterke directe dialogen, soms droogkomisch, zoals ook de twee pimpelmezen dat zijn, hoe tragisch ook. Ik hoop dat ik nu nieuwsgierig gemaakt heb, en dat iedereen het boek gaat lezen! Het is zeer de moeite waard!!

ISBN 9789059362567 | Hardcover | 272 pagina's | Uitgeverij Cossee | mei 2009

© Marjo, juni 2009

Lees de reacties op het Leestafelforum en/of reageer, klik HIER