Alle bessen kun je eten
alleen sommige maar één keer
Gemma Venhuizen

Jasmijn is een voormalig biologiestudente, ze studeert nu fotografie op de kunstacademie. Van Asschen, Jasmijns leraar, heeft voor zijn leerlingen een fotografieproject bedacht. Ieder mag een envelop pakken met daarin een briefje waar een bestemming op staat. Daar moeten ze 6 weken bivakkeren om foto's te maken.
De een heeft Hawaiï op het briefje staan, de ander Texel. Op Jasmijns briefje staat Spitsbergen, ze weet niet eens waar het ligt...
Op haar eerste dag in Nybyen, een klein gehucht op Spitsbergen, belt haar vriend Michiel met wie ze samenwoont, hij heeft iemand anders. Ze is razend, scheldt hem enorm uit en gooit daarna haar telefoon in de sneeuw, ze is vanaf dat moment telefonisch onbereikbaar voor alles en iedereen.
Natuurlijk malen er allerlei gedachtes door haar heen, zelfverwijt, boosheid, verdriet. Had ze niet beter dit? Had ze niet beter dat? Wat denkt hij wel!
Gelukkig is Lars er, de jongen die in hetzelfde appartementsgebouw logeert als Jasmijn. Hij is aardig voor haar, geeft haar de aandacht die ze nu zo hard nodig heeft. Samen met Iroonaq en Bjarki, twee jongens die ook in het gebouw logeren, heeft ze het gezellig. Lars neemt haar mee op de sneeuwscooter. Lars is geoloog en moet voor zijn promotieondezoek, sneeuwvlokken bestuderen. 'Iets over de invloed van de verschillende soorten sneeuw op de vorming van lawines.' Jasmijn geniet, Lars is aangenaam gezelschap. Maar dan komt Elena de gezelligheid verstoren. Zij blijkt Lars te kennen, hij was net als Elena, vorig jaar ook in Nybyen. De twee vrouwen liggen elkaar niet, ze zijn jaloers op elkaar als Lars zijn aandacht aan een van beiden schenkt. Toch lijkt hij de voorkeur te geven aan Jasmijn. Er zijn kleine signalen dat Lars niet eerlijk is tegen Jasmijn, maar is dat wel zo? Jasmijn neemt alles zoals het op dat moment is.
En dan is Lars van de een op de andere dag vertrokken, Jasmijn voelt zich ontredderd, ze voelt zich opnieuw afgewezen, opnieuw in de steek gelaten. Tot overmaat van ramp is ze ook nog haar camera kwijt en de zes weken zijn bijna om...

Het is een apart boek. Het begint allemaal nogal luchtig ondanks Michiels telefoontje. Maar in de loop van het verhaal wordt de sfeer steeds beklemmender. In flashbacks beschrijft Jasmijn haar fanatieke moeder, vertelt ze over haar vriendinnen Puck en Julia waar ze zich zo welkom voelde en over haar relatie met Michiel.  De flashbacks maken nieuwsgierig. Jasmijn vertelt in feite meerdere verhalen tegelijk die uiteindelijk tot het heden zullen leiden. In het heden speelt zich het verhaal op Spitsbergen af, dat ook na die tijd zijn verstrekkende gevolgen heeft. Maar wat is dat heden? Waar bevindt Jasmijn zich, wat doet ze?

Gemma Venhuizen gebruikt titels en songteksten van albums van Pink Floyd om gevoelens en emotionele richting aan te geven.
Ook zijn er bepaalde verwijzingen in het boek die Gemma steeds op een andere manier laat terugkomen. Naderhand besef je pas dat ze er waren.
De constructie die Gemma Venhuizen gebruikt heeft, is erg knap evenals haar beeldende beschrijvingen van geuren, ervaringen en waarnemingen. Het enige minpuntje is dat Gemma Venhuizen emoties wil oproepen maar daarin maar deels geslaagd is. Mogelijk heeft ze zich teveel op de mooie constructie geconcentreerd. Het personage Jasmijn blijft een beetje op afstand. Je leert haar niet echt kennen. Haar verdriet, vreugde, angst worden wel  beschreven maar gaan net niet ver genoeg om met haar mee te kunnen leven, je voelt, op een enkele keer na, haar verdriet of wanhoop niet. Gemma Venhuizen wilde mogelijk teveel aangeven waarom Jasmijn is wie ze is, waarom ze reageert zoals ze reageert. Maar dat zijn waarschijnlijk beginnersfoutjes, het boek is verder goed geschreven en een plezier om te lezen.
Eigenlijk wil je dit debuutboek zelfs gelijk een tweede keer lezen, het verhaal roept vragen op. Je merkt na afloop dat Gemma Venhuizen allerlei schijnbaar nonchalante opmerkingen geplaatst heeft die er wel degelijk toe deden. Nogmaals, erg knap geschreven, zeker een kanshebber voor de Academica Literatuurprijs.

ISBN 9789038896335 Paperback 240 pagina's Nijgh & Van Ditmar 22 januari 2013

© Dettie, 27 januari 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER