Next stop Wonderland
Geert van der Kolk

‘Wie zegt dat wij gelukkig moeten worden? Volgens mij is dat helemaal niet de bedoeling.’

Alan Riding slijt zijn dagen als docent creative writing aan een kleine universiteit bij Boston. Veel lol heeft hij niet in zijn werk dat tamelijk zinloos lijkt. Hij kan immers geen echte waarderingen toekennen aan de schrijfsels van zijn veelal middelmatige studenten: de universiteit heeft hen hard nodig. Als hij dan nog plezier had in de teksten zelf! Maar er is duidelijk een generatiekloof. De studenten zijn dol op zombies…

Zijn privéleven is ook niet zo lollig: hij is al wat ouder, en woont alleen. Af en toe duiken wat verwijzingen op naar een eerdere relatie, waarvan de mislukking hem nog danig dwars zit. Belangstelling voor iets nieuws heeft hij niet. Ook niet met de sensuele bovenbuurvrouw Alisa, die best bereid lijkt te zijn. Immers, zegt ze. Homoseksueel zijn – wat Alan is – hoeft toch geen ‘recreatieseks’ in de weg te zitten?
Verder gaat Alan om met Caroline, literatuurprofessor, en met Ron, een Nederlander, die geschiedenis doceert. Beiden zijn gelukkig getrouwd. Tenminste dat dacht Alan, en met enige verbijstering ziet hij aan hoe de twee vrienden met elkaar een buitenechtelijke relatie beginnen.
Ze doen niets met zijn – gevraagde – raadgevingen.
Maar dat snapt hij dan wel weer. Hij vindt zichzelf ook niet deskundig.
En wat voor vrienden zijn het eigenlijk, als hij ze niet eens vertelt over het medische circuit waar hij in verzeild raakt?

‘Ik loop hier maar over mezelf te zeuren, maar dat komt omdat je zo goed kunt luisteren’, zegt Caroline.’

Maar goed kunnen luisteren is niet genoeg bodem voor een echte vriendschap. Alan observeert, constateert, maar alles op afstand. Met ironie vaak, die hij ook op zichzelf toepast.

De afstandelijke stijl van Van der Kolk en natuurlijk zijn weinig avontuurlijke hoofdfiguur maken Next stop Wonderland tot een roman waarin niet veel lijkt te gebeuren, terwijl als je terugdenkt er toch best veel gebeurd is. Er heerst een onderhuidse spanning. Of die ingewisseld zal worden is de vraag.
Het verhaal straalt een bijna depressieve eenzaamheid uit, waar je niet vrolijk van wordt.

Met de woorden ‘Next stop: Wonderland’ wordt een station van een metrolijn aangekondigd. De naam is die van een lang verdwenen amusementpark.
Zo was het leven van Alan misschien ooit wel leuk, maar het plezier is al lang verdwenen. We vernemen er dan ook niets meer over. Het is voorbij.

Geert van der Kolk (Velsen-Noord) studeerden geschiedenis aan de universiteit in Utrecht. Hij studeerde ook enige tijd aan Lomonosov universiteit in Moskou en deed historisch onderzoek in Oost-Berlijn. In 1981, toen de hervormingsbeweging Solidariteit in Polen de communistische autoriteiten uitdaagde, werkte hij in Warschau als correspondent van Vrij Nederland en Het Parool.

ISBN 9789462972599 | Paperback| 256 pagina’s | Uitgever De Kring | maart 2023

© Marjo, 9 juni 2023

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER