Lieve Vogel
een kleine roman
Cilja Zuyderwyk

Mijn vader houdt van vogels, meer van vogels dan van mensen.

Dit schrijft Noortje en het lijkt erop dat ze gelijk heeft. Haar vader is namelijk weg. Al twee jaar 'voor zijn werk'.
Maar er is veel meer aan de hand. Vier jaar geleden is haar broertje doodgegaan, door een ongeluk, het was papa's schuld, zegt mama. Hij had tenslotte Mimi de poes in huis gehaald. Zonder die poes leefde Lukas nog... Dit verlies vreet aan iedereen.
Twee jaar na het ongeluk en twee dagen na haar achtste verjaardag roept Tosca, Noortjes moeder, haar bij zich.

'Noortje,' zei ze, 'ik moet je iets vertellen. Het gaat over papa en mama.'
Ze wachtte even met praten.
'We zijn niet meer zo blij met elkaar, gelukkig, uh, we vinden elkaar niet meer zo leuk. Je hebt vast wel gehoord dat we de laatste tijd vaak ruzie maakten.'
Ik knikte.
'Papa gaat ergens anders wonen.'

Papa gaat niet echt ergens anders wonen, hij leeft namelijk vanuit zijn rugzak. Hij is bioloog met als specialisatie ornothologie (vogelkunde) en woont in hotels vanwege zijn onderzoekswerk en skypet veel met zijn dochter. Ondertussen heeft mama een nieuwe relatie, met de rare Bo, en die neemt zijn even rare, vervelende zoontje Eis (12 jaar) mee. Zij komen bij hen wonen. Eis krijgt de kamer van Lukas...

Het bovenstaande lijkt het begin van een kinderboek. Maar het is toch veel meer dan dat. De vader, Paul, heeft namelijk ook een stem in het verhaal. Hij vertelt vanuit zijn gezichtspunt over de jaren die volgden op het verschrikkelijke ongeluk. Hij en zijn vrouw wilden wel maar konden niet samen het verdriet om hun zoon verwerken, uiteindelijk ging het niet meer en Paul vertrekt en zwerft de wereld rond en werkt keihard om het verdriet niet te hoeven voelen. 

Maar het lot wil dat de verwerking van een onderzoeksproject langer duurt dan Paul gedacht had en onverwacht heeft hij vrij. Hij gaat naar Nederland en trekt in een huisje in de duinen. Eindelijk, na twee jaar is hij weer in Nederland tot grote vreugde van Noortje! Zij hernieuwen en verdiepen hun toch al goede contact met elkaar en opnieuw is er een vogel die een belangrijke rol speelt...

Wie nu verwacht dat het een triest boek is, heeft het mis. Juist door de eerlijkheid van de achtjarige Noortje worden lastige dingen eenvoudiger en helderder en soms grappig. Zij beziet alles met haar eigen kinderlogica. Natuurlijk heeft zij ook verdriet om Lukas, ze praat of schrijft zelfs af en toe met hem - iets wat ze fijn vindt -. Alleen zij heeft de rem die een volwassene heeft nog niet. Zij zegt gewoon zoals het is, waardoor ze haar vader in feite ook enorm helpt.

Cilja Zuyderwyk heeft met dit boek een pareltje van een 'kleine roman' geschreven. Het is een boek over verlies en rouw maar met zoveel liefde, humor en lichtheid geschreven dat je het glimlachend dichtslaat en het boek daarna nog even aait. Het is goed zo.

ISBN 9789402197242 | Hardcover | 104 pagina's | Uitgeverij Brave New Books | oktober 2019

© Dettie, 6 november 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER