Onze levens in Londen
Christine Dwyer Hickey


Twee Ieren ontmoeten elkaar in Londen.
De achttienjarige Milly is haar verleden ontvlucht.  Naar Engeland, omdat ze had horen vertellen dat daar altijd personeel gezocht werd. In haar geboortedorp was ze vaak met haar oma naar de pub gegaan, dus vond ze het wel logisch dat ze haar heil zocht in een kroeg. Precies op het juiste moment: de eigenaresse, mevrouw Oak, lag in het ziekenhuis, de barkeeper zat om helpende handen verlegen.
Ze zou er jaren wonen en werken, lief en leed delend met Trish en mevrouw Oak, die het jonge onzekere meisje onder hun hoede nemen.

‘Ze tobde erover dat mevrouw Oak dwars door haar heen kon kijken. Ze maakte zich zorgen over wat ze in haar hoofd zou zien. Die angst werd met de dag groter. Als een band om haar borst die telkens vaster werd aangedraaid. Ze begon over de kleinste voorvallen in te zitten. Een flintertje ham dat in de mosterdpot was achtergebleven, een verkeerde bestelling, een veegje bloed aan de kost van een kaassandwich als ze zich gesneden had omdat ze weer eens een glas had gebroken.
Ze kreeg koppijn van de lampen in de pub. Die koppijn veroorzaakte een wee gevoel in haar maag. En er was nog iets, iets waar ze niet helemaal de vinger op kon leggen. Toch was het daar, als een schaduw in een hoekje of achter haar in het trappenhuis.’

Milly is zwanger. En al weet mevrouw Oak wel een oplossing, het gevolg daarvan zal haar hele leven in haar achterhoofd blijven spoken: waar is haar dochtertje gebleven, het kindje dat haar zo ruw afgenomen werd…

Een boksschool is een van de buren van de pub, de jonge mannen die daar trainen komen regelmatig over de vloer. Zo leert Milly Pip kennen, ook Iers, en niet veel ouder. Ook Pip is Ierland ontvlucht vanwege zijn verleden. Helaas probeert hij zijn woede te verdrinken, en door zijn alcoholprobleem raakt hij geregeld in de problemen.
Al raken de twee aan elkaar verslingerd, een echte relatie wordt het niet.

Hun beider verhaal wordt in twee verhaallijnen verteld. Milly volgen we vanaf 1979, Pip begint zijn verhaal in 2027. Later, als Milly en Pip zestigers zijn, zullen de tijdlijnen bij elkaar komen.
Wat wil je als lezer graag dat de twee elkaar zullen vinden en een gelukkig leven zullen gaan leiden.
Maar steeds als het er op lijkt dat het eindelijk zou kunnen lukken, gebeurt er weer iets en lopen hun levens weer uiteen.
Zal het dan eindelijk lukken als de tijdslijnen elkaar raken?

Het verhaal is toch wel typisch voor een Ierse roman: alcoholisme, misbruik, de bekende thematiek. Het speelt zich evenwel af in Londen, een wereldstad, waar voor arme sloebers weinig heil te halen valt. Zal het twee arme jongeren lukken om, al is het met vallen en opstaan, een leven op te bouwen? Ze worden daarbij gehinderd door enerzijds hun verleden, anderzijds door hun onvermogen.

Christine Dwyer Hickley heeft een fijne schrijfstijl, met gevoel voor mooie taal. De vorm is wel apart, die twee aparte tijdslijnen om en om. Ook laat ze het vaak aan de lezer over om conclusies te trekken over wat er is gebeurd, als ze het verhaal door de tijd  laat springen.

Christine Dwyer Hickey (Dublin, 1960) is een Ierse romanschrijfster en schrijfster van korte verhalen. Haar werk werd meermaals voorgedragen voor en bekroond met literaire prijzen en is in verscheidene Europese en Arabische talen vertaald.

ISBN 9789460686849 | Paperback | 424 pagina's | Uitgeverij Marmer| november 2024|
Vertaald uit het Engels door Jetty Huisman

© Marjo, 11 februari 2025

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER