Met gesloten ogen
Catherine Cookson

Bridget is gelukkig: over een paar weken gaat ze trouwen met Laurence, de jongen op wie ze haar hele leven al verliefd is geweest. Zij vindt het niet zo vreemd dat ze helemaal geen passie voelt, dat ze eigenlijk niet fijn vindt om hem te kussen, dat komt allemaal wel. Maar het maakt Laurence boos en hij zoekt zijn heil bij een andere vrouw. Als Bridget dat ontdekt zijn de rapen gaar. Ze moet zich niet zo druk maken, vindt haar tante Sarah, bij wie ze woont sinds haar ouders overleden zijn. Maar tante Sarah is de moeder van Laurence, bevooroordeeld dus. Tante wil heel graag dat er getrouwd wordt. Waarom ze dat zo graag wil, is een ontdekking die Bridget liever niet gedaan had. Maar eigenlijk maar beter ook: ze verbreekt de verloving, en maakt plannen om terug te gaan naar Londen, naar haar grootmoeder.
Dat is evenwel niet zo eenvoudig.

‘Het was alsof het leven haar een klap in het gezicht had gegeven en haar plotseling de ogen had geopend. Haar hoofd tolde, maar vanbuiten leek ze nog steeds de oude Bridget. Hoewel ze duidelijke taal tegen haar tante had gesproken, had ze het gedaan op de manier waarop de oude Bridget het zou hebben gedaan, ook al was ze die niet langer. Het was alsof ze een rol speelde, alsof haar tante, haar oom en Laurence een toneelgroep vormden waarbij ze zich had aangesloten. Vreemd genoeg leken zij nu alleen geen toneel meer te spelen, althans haar tante niet.’

Het jonge onschuldige meisje bestaat niet langer, Bridget wordt snel volwassen. Maar dit is wel een verhaal van Catherine Cookson en als de ene man verdwijnt uit het leven van een jonge vrouw zijn er vast en zeker anderen die staan te trappelen. Ook hier is dat het geval. Dat is de jongen Bruce, een buurjongen met wie ze vroeger veel optrok. En er is John, de dokter die ze ook al haar hele leven kent, en die nu toevallig (?) ook bij tante Sarah logeert.
Er zijn evenwel nog de nodige verwikkelingen voor ze weet wie de ware is.

Een heerlijk romantisch boek, waarin ook nog een moord gepleegd wordt. Lekker om mee te ontspannen, om even niet aan alle ellende in de wereld te denken. Ik vind het een vreemde titel, en de oorspronkelijke Engelse titel blijkt dan ook anders: ‘The blind years’. Die is veel beter. Waarom jaren hier ogen werden???

Catherine Cookson (1906,Tyne Dock) is een schuilnaam voor Catherine Ann McMullen. Ze groeide op bij haar grootouders Rose en John McMullen, die ze lange tijd beschouwde als haar biologische ouders. Ze had een zeer sterke band met haar grootmoeder. Het was een armoedig bestaan. In 1913 ontdekte ze dat haar aan alcohol verslaafde oudere zus in werkelijkheid haar biologische moeder was. Haar niet bepaald rustige leven vormde ontegenzeglijk de bron waaruit ze al haar verhalen putte. Ze stierf in 1998, op 91-jarige leeftijd.

ISBN 9789022566589 | hardcover |207 pagina's |Uitgeverij Boekerij |juni 2014
Vertaald uit het Engels door Hanneke van Soest

© Marjo, 19 augustus 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER