Het verbond tegen meedogenloos mooie jongens
En andere zwartgallige verhalen
Carl Stellweg

Nadat ik Het verbond tegen meedogenloos mooie jongens heb dichtgeslagen hoor ik op de radio de twee minuten durende pianosolo van Jools Holland dat het lied Uncertain smile van de groep The The afsluit. Die pianomuziek sluit precies aan op hoe ik me voel na het lezen van de verhalen van Carl Stellweg. De muziek is hard en zacht, snel en langzaam, indringend en vlinderachtig, net als het boek.

Twee zinnen uit het lied zijn: A broken soul, Stares from a pair of watering eyes. Uncertain emotions force an uncertain smile. Deze geven voor mijn gevoel de kern van  aangrijpende verhaal rond Aden weer. In dat verhaal worden twee mannen en twee gebeurtenissen met elkaar vergeleken.

De ene man is blank, behoorlijk dronken en daardoor agressief. Hij weigert te betalen voor de tram. De politie komt en haalt de man zeer hardhandig uit de tram. "De koddebeiers leken te zijn samengesmolten tot een of ander wild beest, een kwaadaardig Hulk-achtig wezen dat allen nog uit was op mijn vernietiging maar daarvoor leefde."
Uiteindelijk loopt alles met een sisser af, mede doordat de man roept dat hij werkt voor een krant.
De andere man is zwart, nuchter, kan slecht slapen vanwege nachtmerries en heeft nauwelijks geld. Hij moet altijd maar vriendelijk zijn, altijd maar glimlachen, mag geen commentaar hebben. Er knapt iets in hem als de trambestuurder hem vraagt om zijn kaartje. Hij zegt nee.
De politie komt en haalt de man hardhandig uit de tram... Hij roept dat hij Carl kent, een journalist. Het helpt niet.

Natuurlijk gebeurt er meer in dit verhaal, er zijn verwijzingen naar George Floyd, naar het leven Aden etc. Maar vooral het verschil in leven tussen de zwarte en blanke man. De een is dronken, puur uit verveling, uit rebellie omdat hij niet mee wil doen met de grote stroom. 
De ander is ook een buitenstaander maar wil graag meedoen, ondanks alle moeite lukt dat niet, totdat het ineens genoeg is geweest. Hij pleegt plotseling een kleine daad van verzet met grote gevolgen.

De negen verhalen van Carl Stellweg zijn allemaal blijvertjes, met andere woorden, je vergeet ze niet snel. Ze maken indruk, hebben impact.
Het centrale thema is vrijheid. Of het nu vrijheid in een land is, of gekochte vrijheid, vrijheid in je gevoel, vrijheid in je doen en laten, alles komt voorbij in verschillende vertelvormen.

Op het verhaal over de student 'zonder sociale vaardigheid' die moedig en indringend tegen zijn belager in het café durft te zeggen dat het genoeg is geweest en de daaropvolgende euforie en het intens bevrijdende gevoel zou Simon Carmiggelt trots zijn geweest.
Evenals op het verhaal van Ron, de man in de lege kroeg, die voorgoed vastzit in de gebeurtenis rond zijn vriendin Sylvia.
Ze roepen melancholieke beelden op net als Carmiggelt dat kon. Stellweg schrijft met dezelfde stem maar is iets minder mild.

Het 'nostalgische' verhaal rond het bezoek aan een oud kantoor waar iemand gewerkt heeft, is vermakelijk én verrassend. De bevrijding is totaal!
Het titelverhaal is vermakelijk en met een vette knipoog naar uitlatingen van Gerard Reve geschreven.
Maar het allermooiste verhaal is voor mij dat over gekochte vrijheid. De journalist voelt zich rustig, veilig en vrij maar wel dankzij de bescherming van een gangsterleider. Het doet bijna bizar aan dat je je ook in deze vorm vrij kunt voelen.

Het is altijd zo moeilijk om over een boek dat indruk maakte te schrijven. Want het mooie moet je voelen en ervaren. Net als het boek Mijn beeldschone aandoening is eigenlijk niet te verwoorden hoe Het verbond tegen meedogenloos mooie jongens is. Het boek pakt je op en laat je van verschillende werelden proeven, dit alles met een ondertoon van onmacht en eenzaamheid maar zeker geen zwartgalligheid.

ISBN 97889464501247 | Paperback | 150 pagina's | Boek.scout | december 2021

© Dettie, 19 januari 2022

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER