Het huis van de piano
Ben Bouter


Het verhaal draait om Sergej maar wordt verteld door een vrouw, een arts. Zij ontmoet Sergej als hij opgenomen wordt in het ziekenhuis. Het enige dat ze van het jongetje weet, is dat hij uitzonderlijk goed piano kan spelen. Het is wonderkind. Ze voelt onmiddellijk een speciale band met het kind.

"Ik had hem nooit zien musiceren, en toch hoorde ik muziek terwijl ik naar zijn handen keek. Ik geneer me een beetje om het te zeggen, maar ik kreeg tranen in mijn ogen terwijl ik zijn vingers streelde. Ik voelde muziek. [...] Alsof hij de muziek via zijn handen op mij overbracht."

En dat gevoel blijft. Ze ziet hoe belangrijk muziek in het leven van Sergej en zijn moeder is. Maar Sergej heeft epileptische aanvallen en krijgt inmiddels het maximale aantal medicijnen. De enige oplossing om de grote aantallen aanvallen te reduceren is een operatie, maar daardoor kan het gebeuren dat het muzikale hersengedeelte geraakt wordt en de jongen zijn muzikaliteit kwijtraakt. Het dilemma is enorm:

"Met de operatie zouden we zijn begaafdheid wegsnijden. Zijn bestaansrecht. Zijn leven. Hij zou worden als een spin die geen web kan maken, een zon die geen warmte en licht meer geeft. Een vis op het droge.[...]
Kon hij niet beter sterven met muziek, dan oud worden zonder?"

Sergej en zijn muziek, is zijn moeders levenslijn, haar reden van bestaan. De vader is een ijzervlechter, "een pezige man met roestige handen". Het is wonderlijk dat hij dit fijnbesnaarde kind had gekregen. "Alsof een kakkerlak een libelle had gebaard." Totaal anders dan de moeder. Maar ja, het lot was nu eenmaal zo gelopen.

Een jongen uit haar eindexamenklas speelde in de band. Hij kon goed dansen. Ze hadden geen woord gewisseld. In een achterkamertje bespeelde hij haar tere instrument, het was voorbij voordat ze het besefte. Ze bleek zwanger, moest trouwen, al was dat ver beneden haar stand.

De arts heeft medelijden met zowel de man als de vrouw. en nu moet ze hen ook nog de mogelijke afloop van de operatie vertellen...
Ze kan het niet.

Het verdere verhaal is adembenemend, de vrouwelijke arts vertelt vanuit haar gevoelens en gedachten en dat brengt een bijzondere en subtiele sfeer aan het geheel.
We kijken door haar ogen, voelen haar dilemma's, vreugde en verdriet. We observeren met haar mee en delen haar ingevingen en beslissingen. Het maakt dat het verhaal heel dicht bij je komt en je bijna de vrouw wordt.

Het blijft altijd moeilijk om een goed boek te recenseren, juist omdat goede boeken dat ongrijpbare hebben wat je zelf moet voelen en ervaren. Ben Bouter heeft zich opnieuw overtroffen. Lezen dit boek.

ISBN 9789465114439 | Paperback | 247 pagina's |  Uitgeverij Woensdag | 3 februari 2025

© Dettie, 3 februari 2025

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER