Meneer Arie Storm heeft een heel aparte stijl: hij is zelf de hoofdpersoon en verwerkt feiten en gebeurtenis uit zijn eigen leven in een fictionele roman.
"Ik reed door de Franse nacht. Wij reden door de Franse nacht, moet ik zeggen. De chauffeur en ik. Wij gleden door de Franse nacht, is misschien nog beter".
Eenmaal op de plaats van bestemming geeft de chauffeur hem zonder commentaar een pistool, dat hij eveneens zonder commentaar aanneemt. In het kasteel geeft hij zijn lezing, maar belandt ook in bad met een vrouw die een blauwe bikini draagt.
Wat je daar als lezer mee moet, wordt niet duidelijk, wel dat de schrijver er eigenlijk ook geen raad mee weet. Hij beseft wel dat het allemaal verband houdt met de trouwerij van zijn oudste zus. Zij is getrouwd en gestorven op dezelfde dag: "de bruid en de kogel"...
Maar gaat het boek nu over een gebeurtenis die de hoofdpersoon niet verwerkt heeft? Eigenlijk niet. Ook al beleeft hij in dit boek in stukjes en beetjes die dag weer opnieuw, hij stelt zichzelf en de lezer geen vragen over wat die gebeurtenissen betekenden. Het is een herbeleving, om het een plaats te geven, maar wat we er verder mee moeten, of wat de schrijver er mee moet, geen idee.
Toch is het een boek dat veel te bieden heeft. Zoals een vernietigende kritiek op de schrijver Kluun. Storm keurt het ten enenmale af hoe die de dood van zijn vrouw tot een kassucces heeft gemaakt. Misschien wil hij laten zien hoe je de dood van een geliefde - in Storms geval zijn zus- als literair item kunt 'gebruiken' zonder dat het een tranentrekker oplevert? Hij slaagt daar wel in, maar in zijn portemonnee zal het weinig doen, ben ik bang.
Ik had beide boeken uit de bibliotheek, van mij worden ze geen van beiden rijk...
Paperback | 189 Pagina's | Uitgeverij Mouria ISBN10: 9045849844
© Marjo, juli 2007
Lees de reacties op het forum, klik HIER