Meester in de hygiëne

Bonne is kunstschilder in opleiding. Om geld bij te verdienen werkt hij bij de Thuiszorg. Dit houdt in dat hij veelal schoonmaakt bij bejaarde mensen die allemaal hun hebbelijkheden hebben.
De studie wil niet erg lukken evenmin het vinden van een vriendin. Het werk ziet de tobbende Bonne als een welkome afleiding.
Gefascineerd luistert hij naar de verhalen van de bejaarden zoals mevrouw Wagtho die zelf haar hele leven schoongemaakt had. Wagtho is een onverwoestbare sterke en nuchtere vrouw waar Bonne langzamerhand enorm respect voor krijgt. Zij op haar beurt laat heel langzaam Bonne toe in haar leven en vertelt bij stukjes en beetjes over haar werkzame leven.
Of de verhalen van Ripmeester een oude, zich slechtverzorgdende man. Die een ware held is geweest voor zijn moeder.
Of mevrouw Nieuwklap met haar dwergparkiet Peter. Nieuwklap converseerde via haar parkiet, als zij iets moeilijk vond om te zeggen dan zei ze : "Petertje vind deze meneer niet echt goed stofzuigen, hè Petertje".
Kortom bejaarde mensen in soorten en maten, vrolijke, depressieve, zorgelijke, pientere, dementerende, heldere, slonzige mensen.
Ondertussen lees je mondjesmaat over het privéleven van Bonne en zijn schilderwerk.

Op zich is het goed geschreven, het zijn leuke verhalen maar het komt veel op hetzelfde neer. Een enkele keer wordt uitvoerig het schoonmaakwerk beschreven, uniek is het verhaal over ramen lappen en de technieken die Bonne zich aangeleerd heeft. Soms weten de mensen de boel sneller vuil te krijgen dan Bonne kan schoonmaken. Alle middelen die hij gebruikt bij het schoonmaken worden besproken en de strijd tegen de soms behoorlijke stank die in de woningen hangt.
Het zijn goede verhalen, in mooie stijl geschreven maar ik merkte wel dat ik moeite had met verder lezen. Het is een boek dat je oppakt, een paar verhalen leest en weer even weglegt. Persoonlijk denk ik dat Valens heel goed een hele roman kan schrijven. De personages zijn daar interessant genoeg voor maar nu begon je net de hebbelijkheden van iemand te waarderen en werd je nieuwsgierig naar het leven van de cliënten en dan was het verhaal afgelopen om aan de volgende cliënt te beginnen. Ook erg beeldend waren de beschrijvingen van de huizen van de cliënten, je zag ze zitten aan hun tafel met pluche kleed, of de kasten volgestopt met dozen met herinneringen, de vele prullaria.
Het waren veel verhalen over oude mensen en hun aftakeling, Thuiszorg zal daar ook veelal voor nodig zijn, maar een beetje meer afwisseling aan cliënten was het boek ten goede gekomen.

ISBN 9045703912 Ingenaaid, 285 pagina's Verschenen: mei 2004 Uitgeverij Augustus

© Dettie, juli 2005

Lees de reacties op het forum, klik HIER