Landlijnen
Raynor Winn

Raynor Winn schreef met haar boek Het zoutpad een bestseller. In dat boek vertelde zij over het feit dat ze hun huis en alles kwijt waren geraakt. Bovendien kreeg haar man Moth ook nog eens de diagnose blijkt Moth ook nog eens te lijden aan een zeldzame hersenziekte, coriticobasale degeneratie (CBD), een soort mengeling van alzheimer en parkinson. De ziekte beschadigt zijn motoriek, spraak en geheugen. Het is al een wonder dat hij nog leeft.
Erger kan het haas niet.

Omdat ze toch al niets meer hebben besluit het stel het zoutpad te gaan wandelen. Zonder geld, zonder extra's, alleen wat kleding en een tent gaan mee. En dat is het.
Het verhaal dat Rayon schrijft is voor haar man, als geheugensteun. Hij zal immers zijn geheugen steeds meer verliezen.
Uiteindelijk, op aandringen van familie, besluit ze het uit te geven en daardoor konden wij ook meeleven met het bijzondere stel.

Na het zoutpad volgde het bijna sprituele De wilde stilte waarin o.a. met prachtige bewoordingen met name het overlijden van Raynors moeder een plek krijgt en verder enorme diepgang heeft.

En nu is er dit boek Landlijnen. Raynor en Moth hebben inmiddels weer een eigen plek waar ze zeer tevreden mee zijn. Maar de gezondheid van Moth holt achteruit. Zo erg zelfs dat hij op gegeven moment neervalt.

"Het is geen struikelen of misstappen, hij valt gewoon om, als een dode boom bij harde wind."

Even daarvoor was Moth ook al happend naar adem wakker geworden en kon hij niet meer naar de wc lopen. Nadat Raynor probeerde om hem op te vrolijken reageerde de altijd optimistische Moth deze keer heel anders: "ik kan niet blijven vechten, kun je niet gewoon naar mij luisteren?' Moth is er klaar mee.
Maar Raynor vecht wel door. Subtiel legt zij een wandelboek in het zicht, de vorige keer was hij immers ook zo fantastisch opgeknapt van de enorme wandelingen, en Moth snapt de hint. Ze gaan het weer doen! Te beginnen met de als loodzwaar bekend staande Cape Wrath Trail door de Schotse Hooglanden. En natuurlijk mogen wij weer met Moth en Raynor mee.

Ze lopen de deels ongemarkeerde Trail omgekeerd, dus van Cape Wrath naar Fort William. Vooral voor Moth is het begin enorm zwaar en Raynor voelt zich constant schuldig en is enorm bang dat hij juist nog meer achteruit zal gaan. Maar wonderlijk genoeg gaat het goed en leeft Raynor tussen vrees en hoop, waarbij ze enorm bidt dat het geen valse hoop zal zij n.

Het pad is inderdaad loodzwaar maar het voordeel is dat ze nu geen berooide mensen meer zijn. Ze hoeven niet meer te bedenken hoe ze aan eten zullen komen. Ze kunnen af en toe een hotel of B & B pakken, ze eten soms in pubs of restaurantjes. Ze kopen onderweg spullen die ze nodig blijken te hebben. Het weer zit helaas niet echt mee, zware regenstormen, bloedhitte, mist... het weer in de Hooglanden blijkt wisselvallig en altijd verrassend.

Maar ondanks de prachtige beschrijvingen die Raynor Winn over de route en de omgeving geeft, is nu net het wegvallen van de urgentie om aan de minimale levensbehoeften te komen dat wat het boek minder aansprekend maakt. Er zijn uitschieters, vooral de stiltemomenten onder bijvoorbeeld een sterrenhemel en de diepe gedachten erbij zijn onvergetelijk. Maar met het verhaal dat verteld werd in Het Zoutpad leefde je mee, hoopte je dat ze het zouden redden, dat ze vriendelijke mensen tegen zouden komen die hen een een nachtje onderdak en eten wilde geven. Helaas nu, zelfs na het besluit om na de Cape Wrath Trail verder te lopen en daarna weer, tot ze uiteindelijk helemaal naar huis lopen, raak je niet in die ban die het eerste boek veroorzaakte. Ook het sprankelende optimisme wat het verhaal in Het Zoutpad uitstraalde, ontbreekt.

Het mooie is wel dat Moth inderdaad lijkt op te knappen en weer de oude enthousiaste man van weleer lijkt te zijn. Maar of het echt zo is, zal uiteindelijk de dokter moeten vertellen.

Landlijnen is natuurlijk evengoed een prima boek, want schrijven kan Raynor Winn wel maar na de twee eerdere boeken gelezen te hebben, was dit boek meer een reisbeschrijving dan een persoonlijk relaas over een leven van twee mensen in zware omstandigheden, die het lopen niet op konden geven omdat er geen alternatief was. En dat dwingende urgentie is precies wat je mist in dit boek.

ISBN 9789463822398 | Paperback met flappen | 320 pagina's | Uitgeverij Balans | 15 september 2022
Vertaald door Annemie de Vries

©Dettie 10 november 2022

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER