Verborgen vader
Dido Michielsen

Zeven jaar was Dido Michielsen toen haar ouders besloten te scheiden (1964).
Aanvankelijk stuurde haar moeder haar twee keer per jaar naar hem toe, en af en toe kwam hij bij haar en haar moeder thuis.
Bij hem op zijn vrijgezellenflat voelde ze zich niet thuis, en haar vader wist eigenlijk niet wat hij met haar aan moest.
Ook al werd de verstandhouding beter toen ze ouder werd, toch besloot Dido op haar dertiende dat hij geen rol meer in haar leven hoefde te spelen. Hij was als een ‘Indische oom die er niet toe deed.’

Waarom die beslissing, ze weet het zelf niet zo goed. Had ze meer aandacht voor de jongere mannelijke exemplaren in haar omgeving? En blijkbaar vond hij het best dat ze elkaar niet vaak meer zagen.
Tot hij in 1972 hertrouwde met An, de logeerpartijen herstelden zich weer.

Contact was er dus wel, maar pas jaren na zijn overlijden in 1974, komen er vragen.
Wie was deze man? Kende ze hem eigenlijk wel?
Summiere feiten over zijn verleden, over Indië, en dat hij in een Jappenkamp had gezeten, maar ze zou niet kunnen zeggen wie Rudy Michielsen nu eigenlijk was.

Ze leest over het verschijnsel ‘vaderwond’:

‘Een dochter die niet door haar vader wordt gezien of erkend zal de fout hiervoor bij zichzelf zoeken. Vervolgens doet ze er alles aan om maar gezien te worden. Sommige dochters worden daar extreem ambitieus van. Sport, carrière, alles kan worden aangegrepen om zichzelf kenbaar te maken. Aan hem, aan zichzelf en haar omgeving. Dit kost hoe dan ook veel energie, die niet aan de eigen ontwikkeling wordt gespendeerd.’